Οι κίνδυνοι της δωρεάς ωαρίων και σπέρματος, της παρένθετης μητρότητας και των  ευγονικών υπηρεσιών της εξωσωματικής για τη γυναίκα και τα παιδιά.

Aπότην Kallie Fell, MS, BSN, RN

Εκτελεστική  Διευθύντρια “The Center for Bioethics and Culture Network, CBC”

Διευθύντρια Προγράμματος “Paul Ramsey Institute”

Εισαγωγή - Ορισμός της Υπογονιμότητας

Η υπογονιμότητα, κατάσταση που αφορά τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες,⁽¹⁾ συνεχώς αυξάνεται στις ΗΠΑ. Η υπογονιμότητα στον άνδρα, στη γυναίκα ή σε ορισμένες περιπτώσεις και στους δύο μπορεί να εμποδίσει  ένα ζευγάρι να συλλάβει και να γεννήσει ένα παιδί. Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αποτυχία να επιτευχθεί εγκυμοσύνη μετά από 12 ή περισσότερους μήνες τακτικής και χωρίς προστασία σεξουαλικής επαφής ⁽²⁾  και έχει πολλές αιτίες. Σε αυτές ανήκουν οι ενδοκρινικές και ορμονικές διαταραχές, νοσήματα της μήτρας όπως η ενδομητρίωση, δυσλειτουργία των όρχεων, μη φυσιολογική λειτουργία και ποιότητα του σπέρματος και άλλες διαταραχές της αναπαραγωγικής οδού σε άνδρες και γυναίκες ⁽³⁾. Επιπλέον, η γονιμότητα μειώνεται με την ηλικία, ειδικά στις γυναίκες. Καθώς οι άνδρες και οι γυναίκες αναβάλουν για αργότερα στη ζωή τους να κάνουν οικογένεια, συνήθως γίνεται πιο δύσκολο να συλλάβουν. Σύμφωνα με μια πηγή, «στις ΗΠΑ, περίπου το 12,7% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας αναζητούν κάθε χρόνο θεραπεία για στειρότητα»⁽⁴⁾, ενώ σύμφωνα με άλλη πηγή περίπου το 9% των ανδρών και το 11%  των γυναικών εμφανίζει υπογονιμότητα. Το 85% των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών είναι σε θέση να εντοπίσουν την αιτία της υπογονιμότητας ⁽⁵⁾. Ωστόσο, αυτά τα στατιστικά στοιχεία ενδέχεται να αλλάξουν καθώς οι νόμοι στις Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να επεκτείνουν τον ορισμό της υπογονιμότητας, έτσι ώστε τα προγράμματα υγείας να καλύπτουν τη θεραπεία γονιμότητας για τους ασφαλισμένους ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό ή τον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζονται σεξουαλικά. Σύμφωνα με τον ισχύοντα ορισμό που χρησιμοποιείται από τις ασφαλιστικές εταιρείες υγείας, τα ομόφυλα ζευγάρια εξαιρούνται από την κάλυψη υπογονιμότητας.

Πολλοί άνθρωποι έχουν δοκιμαστεί από τη στειρότητα, είτε στη προσωπική τους ζωή είτε μέσα από δικούς τους. Οι τεχνολογίες τεχνητής αναπαραγωγής (Artificial Reproductive Technologies, ART) συχνά διαφημίζονται και πωλούνται ως θεραπεία. Πολλοί που διαβάζουν αυτήν την αναφορά μπορεί να γνωρίζουν κάποιον που είτε χρησιμοποίησε ART, είτε γεννήθηκε ως αποτέλεσμα των ART. Αυτό που πολλοί δεν συνειδητοποιούν, ωστόσο, είναι πώς η ART μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις γυναίκες και τα παιδιά. Αυτός είναι ο σκοπός αυτής της έκθεσης. Είναι τεκμηριωμένο ότι «οι μονήρεις ART κυήσεις σχετίζονται με μεγαλύτερους κινδύνους ανεπιθύμητων μαιευτικών εκβάσεων» και ότι «οι μαιευτήρες θα πρέπει να διαχειρίζονται αυτές τις εγκυμοσύνες ως υψηλού κινδύνου⁽⁶⁾. Ίσως υποθέτουμε με ευκολία ότι η επιστήμη ή οι ηγέτες της αναπαραγωγικής ιατρικής έχουν κατά νου το συμφέρον μας ή ότι η έρευνα καθοδηγεί με ασφάλεια την κλινική πρακτική. Ωστόσο, η ART είναι ένας τομέας όπου φαίνεται ότι η κλινική πρακτική προηγείται της αποδεδειγμένης και αξιόπιστης έρευνας όπως και της αρμόζουσας ενημερωμένης συγκατάθεσης

Υπό την πίεση της συντριπτικής επιθυμίας να δημιουργήσουμε μια οικογένεια, δεν επιστρατεύουμε τον ηθικό προβληματισμό και τη κριτική ανάλυση της μακροχρόνιας έρευνας για τις συνέπειες μιας τέτοιας τεχνολογίας. Ακόμη και αξιόπιστοι γιατροί μπορεί να μην είναι σε θέση να μας καθοδηγήσουν, ώστε να σκεφτούμε υπεύθυνα το θέμα της χρήσης ART για τη δημιουργία οικογένειας. Ευτυχώς, δεδομένα αναδεικνύονται και αυτή η αναφορά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καλύτερη κατανόηση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συνεπειών της μετατροπής της δημιουργίας του ανθρώπου σε ένα «αναπαραγωγικό δικαίωμα».

Τι είναι και τι δεν είναι ART;

Η ART περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται στην αναπαραγωγή μέσω τρίτων, όπως τη «δωρεά ωαρίων», «δωρεά» σπέρματος και τη παρένθετη μητρότητα. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), «η ART περιλαμβάνει όλες τις θεραπείες γονιμότητας στις οποίες γίνεται χειρισμός είτε ωαρίων είτε εμβρύων». Πολύ απλά, οι διαδικασίες ART περιλαμβάνουν αφαίρεση ωαρίων από τις ωοθήκες μιας γυναίκας, αφαίρεση σπέρματος από το σώμα ενός άνδρα και στη συνέχεια συνδυασμό του ωαρίου με το σπέρμα στο εργαστήριο,  και δημιουργία εμβρύων που μπορούν να εμφυτευθούν στο σώμα μιας γυναίκας, να μείνουν στη κρυοσυντήρηση για μελλοντική χρήση ή να δωρηθούν για υιοθεσία εμβρύων ή για  επιστημονική έρευνα ⁽⁷⁾. Σύμφωνα με το CDC, η ART «δεν περιλαμβάνει θεραπείες που χειρίζονται μόνο σπέρμα (δηλαδή την ενδομήτρια ή τεχνητή σπερματέγχυση), ή διαδικασίες στις οποίες μια γυναίκα παίρνει φάρμακα μόνο για να διεγείρει την παραγωγή ωαρίων χωρίς την πρόθεση να ανακτήσει τα ωάρια». Αυτός ο ορισμός θα χρησιμοποιηθεί σε όλη την παρούσα έκθεση.

Η κοινωνία και η ιατρική αναζήτησαν και βρήκαν τρόπους «αποσύνδεσης της σεξουαλικής δραστηριότητας από την εγκυμοσύνη, της εγκυμοσύνης από τη γέννηση και της βιολογικής τεκνοποίησης από την κοινωνική και νόμιμη γονεϊκότητα» με στόχο «να γίνει η τεκνοποίηση μια επιλογή ασύνδετη με τη βιολογία». ⁽⁸⁾ Τώρα, έχει δημιουργηθεί μια επικίνδυνη στροφή προς την παραγωγή των παιδιών και την εμπορευματοποίηση των αναπαραγωγικών δυνατοτήτων τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Ο καθηγητής Gilbert Meilaender αναλογίζεται το ηθικό πρόβλημα αυτής της στροφής και δηλώνει: «Ένα παιδί που δημιουργείται φυσικά (στη συζυγική ένωση, στο κρεβάτι), δεν είναι φτιαγμένο (κατασκευασμένο), αλλά ενσαρκώνει την ένωση του πατέρα και της μητέρας του. Οι δυο τους δεν έχουν απλώς αναπαραχθεί, ούτε είναι απλώς η αιτία της οποίας το παιδί είναι το αποτέλεσμα... η αγάπη τους ήταν ζωογόνος και αυτή είναι η αληθινή τεκνοποίηση» ⁽⁹⁾.

ART και «δικαιώματα».

Το «δικαίωμα» στην τεκνοποίηση «εννοείται πλέον ως δικαίωμα σε ένα παιδί, ή τουλάχιστον ως δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα απόκτησης παιδιού» ⁽¹⁰⁾ και όπου υπάρχει δικαίωμα, υπάρχουν και νόμοι για να το διεκδικήσουν. Επιπλέον, τώρα που είναι δυνατή η επιλογή φύλου και ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος ⁽¹¹⁾ είναι ευρέως διαθέσιμος, οι ενήλικες έχουν αναβαθμίσει το «δικαίωμά τους σε ένα παιδί»,  σε δικαίωμα σε ένα συγκεκριμένο είδος παιδιού. Οι γονείς έχουν μηνύσει τις κλινικές γονιμότητας όταν παρήγγειλαν έναν γιο, αλλά παρέλαβαν μια κόρη ⁽¹²⁾. Δυστυχώς, πολιτείες όπως η Καλιφόρνια προστατεύουν νομικά τη φιλελεύθερη χρήση της ART ως τον τέλειο τρόπο για τα ζευγάρια να δημιουργήσουν και να χτίσουν την οικογένεια των ονείρων τους και έχουν καθιερώσει με επιτυχία την εμπορευματοποίηση των παιδιών. Η ART έχει γίνει ένας απατηλά ελκυστικός τρόπος για άνδρες, γυναίκες και υπογόνιμα ζευγάρια, να αποκτήσουν το παιδί ή τα παιδιά που πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να έχουν. Εν τω μεταξύ, τα δικαιώματα και η ευημερία των παιδιών που δημιουργήθηκαν και των γυναικών που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία αγνοούνται. Δεν υπάρχει προστασία για τα μωρά που δημιουργούνται μέσω ART, των παρένθετων μητέρων ή των «δωρητριών» ωαρίων . Εφόσον η τεχνολογία προχωρά και εξελίσσεται χωρίς τη κατάλληλη έρευνα, χωρίς τη πλήρη αποκάλυψη των κινδύνων που εμπεριέχονται και χωρίς την ολοκληρωμένη αποκάλυψη της ηθικής της διάστασης, θα συνεχίσει να είναι ζοφερή  για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Πιστεύουμε ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα σε παιδί ή δικαίωμα να χρησιμοποιεί το σώμα μιας γυναίκας σαν να είναι εργοστάσιο που παράγει ένα προϊόν. Επιπλέον, το παιδί έχει το δικαίωμα να γνωρίζει για τη σύλληψή του/της. Οι γυναίκες και οι άνδρες που εξετάζουν το ενδεχόμενο ART, καθώς και οι νομοθέτες και η κοινωνία στο σύνολό της πρέπει να κατανοήσουν πλήρως τους κινδύνους για τις γυναίκες και τα παιδιά που γεννούν,  καθώς μεταφερόμαστε πλέον σε έναν κόσμο που δέχεται τυφλά την παραγωγή παιδιών ως να πρόκειται για ιδιοκτησία ⁽¹³⁾ στο εργαστήριο, με εμπορευματοποίηση της γυναικείας αναπαραγωγικής ικανότητας και δεν τα αντιμετωπίζουμε ως ανθρώπινα πρόσωπα που αξίζουν αξιοπρέπειας και σεβασμού.

ART και Κίνδυνοι για την Υγεία.  Σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές βλάβες

Οι κίνδυνοι για τη δότρια ωαρίων, για τη γυναίκα που «δωρίζει» τα δικά της ωάρια ώστε να τα χρησιμοποιήσει κάποια άλλη για εξωσωματική γονιμοποίηση, IVF.

Η βιομηχανία της υπογονιμότητας στις ΗΠΑ έχει εξελιχθεί σε μια επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το κύριο προϊόν που χρησιμοποιεί η βιομηχανίας της IVF είναι τα ανθρώπινα ωάρια. Οι νέες γυναίκες σε όλη τη χώρα  προσελκύονται από τις διαφημίσεις στους πίνακες ανακοινώσεων στις πανεπιστημιουπόλεις, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω διαδικτυακών αγγελιών,  λαμβάνοντας έως και 100.000 $ για τη «δωρεά» των ωαρίων τους, για να «βοηθήσουν να πραγματοποιηθεί το όνειρο κάποιου». Αλλά ποια είναι αυτή η δωρήτρια ωαρίων; Της φέρονται δίκαια; Ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι για την υγεία της; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις μπορεί να είναι ενοχλητικές.

Αντίθετα με τον σχετικά εύκολο τρόπο λήψης σπέρματος από τον άνδρα, η αφαίρεση ωαρίων από το σώμα μιας γυναίκας είναι οδυνηρή. Η ιατρική διαδικασία που απαιτείται για την ανάκτηση των ωαρίων (ωοληψία)  είναι μακρά και υπάρχουν γνωστοί ιατρικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με κάθε της βήμα. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται στους παρακάτω: Σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (OHSS) λόγω υπερβολικής ωορρηξίας, απώλεια γονιμότητας, συστροφή ωοθηκών, εγκεφαλικό επεισόδιο, νεφρική νόσο, πρόωρη εμμηνόπαυση, κύστεις ωοθηκών και σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις θάνατο. ⁽¹⁴⁾ Το σύνδρομο υπερδιέγερσης των ωοθηκών (OHSS) είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση που μπορεί επίσης να προκαλέσει εγκεφαλικό επεισόδιο, συστροφή ωοθηκών, ανεπάρκεια οργάνων και ψυχολογική δυσφορία. Οι κίνδυνοι του OHSS είναι σοβαροί και εκ συστήματος δεν αναφέρονται. Οι τρέχουσες εκτιμήσεις για την εμφάνιση OHSS είναι στο 10% αλλά και πάλι, ο αριθμός αυτός είναι ανακριβώς χαμηλός, καθώς το OHSS δεν δηλώνεται πάντοτε ούτε τεκμηριώνεται.

Στη  γυναίκα, κατά την ωορρηξία, κανονικά ωριμάζει και απελευθερώνεται μόνο ένα ωάριο κάθε μήνα. Στις περιπτώσεις δωρεάς ή συλλογής ωαρίων για εξωσωματική γονιμοποίηση, λαμβάνονται πολλαπλά ωάρια και για το σκοπό αυτό δίνονται στη γυναίκα μια σειρά από φάρμακα γονιμότητας. Αυτά στοχεύουν στη διέγερση περισσότερων ωαρίων ώστε να ωριμάσουν προς λήψη. Στους κύκλους δωρεάς φρέσκων ωαρίων, είναι επίσης σημαντικό να συγχρονίζεται η ωρίμανση του ωαρίου με την ωρίμανση του ενδοθηλίου της μήτρας της λήπτριας. Αυτό γίνεται συχνά μέσω αντισυλληπτικών χαπιών. Οι δότριες ωαρίων λαμβάνουν τα ίδια φάρμακα γονιμότητας με εκείνα που παίρνουν όσες υποβάλλονται σε διέγερση των δικών τους ωοθηκών για εξωσωματική. Τα φάρμακα γονιμότητας πρέπει πρώτα να προετοιμάσουν το σώμα για διέγερση των ωοθηκών και στη συνέχεια να ωθήσουν τις ωοθήκες να παράγουν πολλαπλά ωάρια για τη δωρεά. Τέλος, μια τελική φαρμακευτική αγωγή πυροδοτεί την ωορρηξία, έτσι ώστε να μπορέσουν να ληφθούν τα ωάρια.

Το Lupron®, το φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως στο πρώτο βήμα της διαδικασίας συλλογής ωαρίων για να σταματήσει τη λειτουργία των ωοθηκών, να προκαλέσει «ιατρική» εμμηνόπαυση πριν από την υπερδιέγερση των ωοθηκών, είναι συνθετική ορμόνη που όμως δεν είναι εγκεκριμένη από τον FDA για θεραπεία γονιμότητας. Πρόκειται για την ουσία λευπρορελίνη (leuprorelin), συνθετικό ανάλογο του φυσικού υποθαλαμικού “εκλυτικού παράγοντα” LHRH. Αποτέλεσμα της δράσης της είναι η καταστολή της παραγωγής των ορμονών του φύλου από τις ωοθήκες και τους όρχεις. Έχει βαθμολογία Κατηγορίας Χ, που σημαίνει ότι εάν μια γυναίκα μείνει έγκυος ενώ παίρνει το φάρμακο, θα υπάρξει βλάβη στο αναπτυσσόμενο έμβρυο. Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό όσον αφορά τις δότριες ωαρίων που είναι πολύ γόνιμες και μπορεί να μην συμμορφώνονται με την οδηγία: «να μην είστε σεξουαλικά ενεργές κατά τη διέγερση των ωοθηκών». Ως «αντινεοπλασματικός παράγοντας» (φάρμακο χημειοθεραπείας καρκίνου), το Lupron® έχει πολλούς κινδύνους και παρενέργειες, όπως εξάψεις, ταχυκαρδία, υπόταση, αϋπνία, κατάθλιψη, σταθερό πόνο στις αρθρώσεις, οστεοπενία, ινομυαλγία, αυτοάνοση νόσο, καρκίνο, απώλεια μνήμης, αιματουρία, ζάλη, άγχος, ανεπάρκεια βιταμίνης D, οστεοαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, εκφυλιστική δισκίτιδα, αιματολογικές διαταραχές και θάνατο.

Σε συνδυασμό με το Lupron®, οι δότριες ωαρίων αρχίζουν και λαμβάνουν γοναδοτροπίνες, οι οποίες χρησιμεύουν για την τόνωση των ωοθυλακίων για την παραγωγή πολλαπλών ωαρίων. Αυτά τα φάρμακα περιέχουν μια δραστική μορφή της ορμόνης διέγερσης των ωοθυλακίων (FSH), της κύριας ορμόνης που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή ώριμων ωαρίων στις ωοθήκες μέσα στο σώμα μιας γυναίκας. Όπως το Lupron®, οι γοναδοτροπίνες λαμβάνονται με ένεση. Οι γοναδοτροπίνες μπορεί να προκαλέσουν OHSS και λόγω της ωρίμανσης πολλαπλών ωαρίων, οι γυναίκες που λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα συνιστάται να απέχουν σεξουαλικά.

Μόλις ωριμάσουν τα ωοθυλάκια, τα οποία συνήθως ανιχνεύονται μέσω υπερήχων και αιματολογικών εξετάσεων, προγραμματίζεται η διαδικασία αφαίρεσής τους. Για το λόγο αυτό χορηγείται  μία δόση ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (hCG) για να προκαλέσει την απελευθέρωση των ωαρίων (ωορρηξία) που θα ληφθούν κατά τη διαδικασία. Ο τυπικός τρόπος για να αφαιρεθεί ένα ωάριο από το σώμα μιας γυναίκας είναι η καθοδηγούμενη με υπερήχους διακολπική οδός (US-TV). Είναι λιγότερο επεμβατική από άλλες μεθόδους και περιγράφηκε για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία το 1990. ⁽¹⁵⁾ Φυσικά, υπάρχουν κίνδυνοι κατά τη διαδικασία ωοληψίας. Μια μελέτη από το 2018 προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους κινδύνους και τις επιπλοκές που εμφανίζονται μετά από τις διακολπικές διαδικασίες λήψης ωαρίων. Γράφει, «οι κίνδυνοι που σχετίζονται με το US-TV δεν πρέπει να υποτιμώνται επειδή ορισμένες επιπλοκές, αν και σπάνιες, μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή». ⁽¹⁶⁾ Οι συγγραφείς αναφέρουν στη συνέχεια:

«Γενικά, τα ποσοστά των επιπλοκών που σχετίζονται με τις διαδικασίες ανάκτησης ωαρίων δεν είναι εύκολα διαθέσιμα, εκτός εάν μεμονωμένοι φορείς συλλέξουν αυτά τα δεδομένα ως δείκτες για τη δική τους ποιοτική απόδοση. Τα περισσότερα μητρώα ART επικεντρώνονται στα αποτελέσματα του κύκλου όσον αφορά την εγκυμοσύνη και τους ζώντες τοκετούς, αλλά παραμελούν τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με το ποσοστό επιπλοκών κατά τη διάρκεια των διαδικασιών ωοληψίας. Επιπλέον, καθώς οι επιπλοκές συχνά συμβαίνουν ημέρες έως εβδομάδες μετά τη διαδικασία ανάκτησης ωαρίων, η αναφορά αυτών των επιπλοκών μπορεί να είναι κατώτερη της οφειλόμενης». ⁽¹⁷⁾

Γνωρίζει η γυναίκα τις άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές της διαδικασίας παραγωγής και λήψης ωαρίων;

Είναι σκόπιμο να αναφερθεί εδώ η αδυναμία χορήγησης ενημερωμένης συγκατάθεσης. Υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου έγκυρη ιατρική έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις της παροχής ωαρίων στην υγεία των γυναικών-δοτριών. Αυτό καθιστά δύσκολο, αν όχι αδύνατο να παράσχουν οι κλινικές γονιμότητας επαρκείς πληροφορίες για λήψη ενημερωμένης συγκατάθεσης των γυναικών σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους για την υγεία τους. Εγείρεται επίσης ηθικός προβληματισμός σχετικά με το ποιος θα παράσχει τις πληροφορίες στις γυναίκες που ζητείται η συγκατάθεσή τους, καθώς υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Εκείνοι που θέλουν τα ωάρια ενημερώνουν για τους κινδύνους αυτούς που θα προμηθεύσουν τα ωάρια. Πώς μπορεί μία δότης ωαρίων ή οποιαδήποτε γυναίκα αφαιρεί τα ωάριά της (όπως εκείνες οι γυναίκες που καταψύχουν τα ωάριά τους ή τα χρησιμοποιούν για τους δικούς τους κύκλους εξωσωματικής) να δώσει ενημερωμένη συγκατάθεση, εάν οι κλινικές γονιμότητας δεν είναι σε θέση να καταγράψουν τους κινδύνους και να αναφέρουν τις επιπλοκές και τα αρνητικά αποτελέσματα; Πώς μπορεί μια νεαρή δότρια να γνωρίζει από τί κινδυνεύει, εάν ούτε οι γιατροί και οι ερευνητές το γνωρίζουν; Σε μια μελέτη του 2008 οι συγγραφείς γράφουν ότι «Το ποσοστό όσων απάντησαν πως είχαν επίγνωση οποιουδήποτε από τους διάφορους φυσικούς κινδύνους που θα μπορούσαν να σχετίζονται με τη θεραπεία με ορμόνες ή/και τη συλλογή ωαρίων πριν από την έναρξη της θεραπείας ήταν εκπληκτικά χαμηλό». ⁽¹⁸⁾

Σε μια μελέτη που αξιολογούσε τις επιπλοκές από την λήψη ωαρίων, παραδόξως, μόνο 96 ασθενείς υπέστησαν επιπλοκές που σχετίζονται άμεσα με τις διαδικασίες ανάκτησης ωαρίων. ⁽¹⁹⁾. Ως «επιπλοκές» ορίστηκαν συμβάντα που απαιτούσαν νοσηλεία ή διαχείριση σε εξωτερικό ιατρείο και περιλάμβαναν τα παρακάτω: περιτοναϊκή αιμορραγία (αιμορραγία στην κοιλιακή κοιλότητα), λοίμωξη (σοβαρή σήψη και σηπτικό σοκ, απόστημα ωοθηκών, πυελική περιτονίτιδα), ρήξεις και αιμορραγία του τοιχώματος του κόλπου, τραύμα της ουροδόχου κύστεως, πυελικό πόνο και επιπλοκές αναισθησίας (κυκλοφορικό σοκ, ναυτία , κολπική μαρμαρυγή καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια). Από τα 96 άτομα που παρουσίασαν επιπλοκές, η εισαγωγή στο νοσοκομείο ήταν απαραίτητη σε 71 από αυτά. 24 ασθενείς χρειάστηκαν χειρουργική επέμβαση, οι 19 από αυτές ήταν για περιτοναϊκή αιμορραγία – η πιο συχνή επιπλοκή σε αυτή τη μελέτη. ⁽²⁰⁾

Αν και υπάρχουν ορισμένα δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους που σχετίζονται με τη διαδικασία και τους βραχυπρόθεσμους κινδύνους για τις δότριες ωαρίων, όπως το OHSS, λείπουν μακροχρόνιες μελέτες παρακολούθησης των δοτριών ωαρίων και οι κίνδυνοι είναι άγνωστοι. Λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τις μακροπρόθεσμες ιατρικές επιπτώσεις της δωρεάς ωαρίων, όπως στη γονιμότητα, το καρκίνο και άλλους πιθανούς κινδύνους για την υγεία, ενώ κάθε μελέτη είχε μεθοδολογικές ελλείψεις και ποικίλη διάρκεια παρακολούθησης. ⁽²¹⁾  Οι συγγραφείς μιας εργασίας του 2014 έγραψαν, « Αν και έχουν διεξαχθεί συγχρονισμένες και αναδρομικές μελέτες, καμία μακροχρόνια προοπτική μελέτη που έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα δεν έχει εκτιμήσει τους κινδύνους για καρκίνο, στη γονιμότητα και άλλα μακροπρόθεσμα ιατρικά και ψυχολογικά ζητήματα μεταξύ των δωρητριών ωαρίων. Μια μελέτη ανέφερε για τις μακροπρόθεσμες σωματικές επιπτώσεις της δωρεάς ωαρίων όπως αναφέρθηκαν αυθόρμητα από τις γυναίκες και διαπίστωσε ότι το 16,3% των συμμετεχόντων εκδήλωνε σωματικά συμπτώματα που τα απέδιδαν στη δωρεά τους. Αυτά περιλάμβαναν: στειρότητα, κύστεις ωοθηκών, ινομυώματα, αύξηση σωματικού βάρους και κοιλιακό άλγος. ⁽²²⁾ Από όσο γνωρίζουμε, καμία ουσιαστική μακροπρόθεσμη μελέτη δεν έχει διεξαχθεί με στόχο τη παρακολούθηση των ιατρικών ή ψυχολογικών προβλημάτων που περιγράφουν οι δωρήτριες». ⁽²³⁾Αυτό καθιστά αδύνατο για τις γυναίκες να δώσουν αληθινή και ουσιαστική ενημερωμένη συγκατάθεση σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία και τους ψυχολογικούς κινδύνους. Πιθανοί μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν καρκίνο του μαστού αλλά τί άλλο ακόμη; Τα μητρώα δοτριών ωαρίων χρειάζονται οπωσδήποτε και έχουν επανειλημμένα ζητηθεί από τους «δότες» και τα άτομα που έχουν συλληφθεί από δότες, ⁽²⁴⁾ για τη διευκόλυνση μακροχρόνιων μελετών για τους δότες κάτι που η βιομηχανία γονιμότητας δεν είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει. Γιατί όχι;

Όχι μόνο υπάρχουν κίνδυνοι για την υγεία των δωρητριών ωαρίων, αλλά και οι δότες ωαρίων και σπέρματος συχνά μετανιώνουν για την απόφασή τους αργότερα στη ζωή. Πολλές μελέτες έχουν γίνει σχετικά με δότες ωαρίων και σπέρματος που αναζητούν και βρίσκουν τα βιολογικά (γενετικά) παιδιά τους. ⁽²⁵⁾ Σε μια μελέτη με μόνο 80 «δότες» ωαρίων, 16 ανέφεραν ότι η διαδικασία της δωρεάς είχε μακροχρόνια ψυχολογικά αποτελέσματα. Επίσης, 7 γυναίκες παραδέχτηκαν ότι αισθάνονται διαρκή περιέργεια για το αποτέλεσμα της διαδικασίας και για το κάθε παιδί/παιδιά που μπορεί να προέκυψαν από τη «δωρεά» τους και 2 δότες ανέφεραν ότι είχαν αναπτύξει συνεχές άγχος ότι ένα παιδί τους, το οποίο εκείνες γέννησαν και μεγάλωσαν, μπορεί τυχαία να συναντήσει και να αναπτύξει σχέση με τα άλλα τους παιδιά που δημιουργήθηκαν από τη «δωρεά» τους. Αυτοί οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται μικροί, αλλά αξίζει να σημειωθούν και πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, ειδικά καθώς η ζήτηση για ωάρια ολοένα και αυξάνεται. Θα πούμε περισσότερα για αυτό σε επόμενες ενότητες, αλλά τα άτομα που συλλαμβάνονται από δότες αναζητούν επίσης τα ετεροθαλή αδέρφια των βιολογικών γονιών τους και άλλους συγγενείς. Με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τη γενετική τους κληρονομιά, οι «δότριες» ωαρίων και τα παιδιά που βοήθησαν να έλθουν σε αυτόν τον κόσμο μπορούν να βρουν ο ένας τον άλλον και να συνδεθούν. Οι ομάδες που διατηρούν μητρώα αδελφών από δωρητές αυξάνονται επίσης σε αριθμό ⁽²⁶⁾ .

Φυσικά, έχουν δημοσιευθεί μελέτες που διαφημίζουν τις επιτυχίες της δωρεάς ωαρίων, αλλά όταν διαβάζεις πέρα από τους τίτλους, αυτό που διαπιστώνεις είναι ότι αυτές οι επιτυχίες αναφέρονται στα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης, όχι στην υγεία της γυναίκας που «δωρίζει» τα ωάρια της. Επιστρέψτε  τα λόγια αυτών των «δοτριών» ωαρίων να μπουν στο μυαλό σας:

«Παρόλο που εκδήλωσα άμεσες επιπλοκές που απείλησαν τη ζωή μου μετά τη διαδικασία (ωοληψία), δεν κατάφερα, παρά μετά από πολλά χρόνια ιατρικής εκπαίδευσης, να αντιληφθώ το συνολικό φάσμα του τρόπου με τον οποίο με εκμεταλλεύτηκε, με παραπλάνησε και με εγκατέλειψε η βιομηχανία συλλογής ωαρίων» .Sindy, MD, Ph.D

«Αποτέλεσμα της αφαίρεσης των ωαρίων μου, ήταν πως έπαθα συστροφή ωοθήκης, παραλυτικό ειλεό και μόλυνση της περιτοναϊκής κοιλότητας. Επιβίωσα από αυτά και ακόμη  από τον καρκίνο του μαστού, συμπεριλαμβανομένης της αφαίρεσης και των δύο μαστών μου και δεκαοκτώ μηνών τρομακτικών χημειοθεραπειών και ακτινοβολιών. Είμαι ευγνώμων που ζω, αλλά πιστεύω ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν δεν πουλούσα τα ωάριά μου – μια διαδικασία που πίστευα ότι ήταν ασφαλής» . – Αλεξάνδρα, Ph.D.

«Κάποια στιγμή βρέθηκα στο νοσοκομείο, και ποτέ δεν μπόρεσαν πραγματικά να προσδιορίσουν πότε συνέβησαν αυτά, έπαθα ένα αρκετά σοβαρό εγκεφαλικό και έμεινα παράλυτη στην αριστερή μου πλευρά για περίπου τεσσεράμισι εβδομάδες. Μπήκαν και έκαναν κάποια  επείγουσα επέμβαση. Και μίλησα με τη γυναίκα που κανόνισε ολόκληρη τη συμφωνία μεσιτείας των ωαρίων και εκείνη είπε, «Φαίνεται ότι πρέπει να σου στείλουμε έναν «έλεγχο χαμένου κύκλου»—που σημαίνει ότι δεν κατάφερες να παράγεις αυτό σου ζητήθηκε «να βγάλεις». Λοιπόν , θα σου στείλουμε 750 $ και αυτό είναι όλο» – Η  Calla έπαθε εγκεφαλικό  αφού έλαβε Lupron® και έχασε την ικανότητά της να κάνει κάποτε δικά της παιδιά.

«Η δωρεά ωαρίων ΔΕΝ είναι ακίνδυνη όπως με έκαναν να πιστεύω. Έχει επηρεάσει σοβαρά κάθε κομμάτι της ζωής μου. Συχνά κλαίω για την απώλεια των φίλων μου, της οικογένειάς μου, του μικρού ανθρώπου με το μισό μου DNA και για την ικανότητά μου να αποκτήσω κάποια μέρα τα δικά μου παιδιά. Εάν σκέφτεστε να δωρίσετε τα ωάρια σας για οποιονδήποτε λόγο – ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ. Δεν αξίζει τον κόπο». – Cathy

Οι κίνδυνοι για τη γυναίκα που καταψύχει τα δικά της ωάρια.

Μεταξύ 2010 και 2016, ο αριθμός των Αμερικανίδων γυναικών που επέλεξαν να καταψύξουν τα ωάριά τους εκτοξεύτηκε στα ύψη, μια αύξηση κατά 880%, καθοδηγούμενη από  την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής που  αφαίρεσε τη «πειραματική» ετικέτα από διαδικασίες κατάψυξης ωαρίων το 2012 ⁽²⁷⁾ . Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Τεχνολογίας, 10.936 γυναίκες στις ΗΠΑ κατέψυξαν τα ωάριά τους μόνο το 2017 ⁽²⁸⁾ .

Οι βραχυπρόθεσμοι ιατρικοί κίνδυνοι αυτής της πρόσφατης δημοφιλούς τάσης της κατάψυξης ωαρίων για μελλοντική χρήση, είναι οι ίδιοι με αυτούς που αντιμετωπίζουν οι δωρήτριες ωαρίων, καθώς η διαδικασία λήψης και κατάψυξης ωαρίων είναι παρόμοια με εκείνη  του πρώτου μέρος της εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF). Οι κίνδυνοι υγείας αναφέρονται στην  προηγούμενη ενότητα και σχετίζονται με την εξαγωγή των ωαρίων από το σώμα της γυναίκας. Και πάλι τονίζουμε πως είναι επαχθές για μια γυναίκα να αφαιρέσει τα ωάριά της από το σώμα της για οποιονδήποτε λόγο. Η ιατρική διαδικασία που απαιτείται για την ανάκτηση ωαρίων είτε για «δωρεά», είτε για κατάψυξη ωαρίων είναι μακρά και υπάρχουν γνωστοί ιατρικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με κάθε της βήμα.
  

Εν συντομία, η γυναίκα θα κάνει για 10-12 ημέρες καθημερινά ενέσεις για να προκαλέσει την ωρίμανση και την ανάπτυξη μιας ομάδας ωαρίων της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, θα γίνονται εξετάσεις αίματος και υπέρηχοι για να παρακολουθείται η ανταπόκρισή της στα φάρμακα και τις ορμόνες. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται στους παρακάτω: σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (OHSS) λόγω υπερωορρηξίας, απώλεια γονιμότητας, συστροφή ωοθηκών, εγκεφαλικό επεισόδιο, νεφρική νόσο, πρόωρη εμμηνόπαυση, κύστεις ωοθηκών και σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις θάνατο. ⁽²⁹⁾ Το Lupron®, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως στην διαδικασία λήψης ωαρίων,  είναι μια συνθετική ορμόνη που δεν έχει εγκριθεί από τον FDA για χρήση στη θεραπεία γονιμότητας. Έχει βαθμολογία Κατηγορίας Χ, που σημαίνει ότι εάν μια γυναίκα μείνει έγκυος ενώ παίρνει το φάρμακο, θα υπάρξει βλάβη στο αναπτυσσόμενο έμβρυο.

Μόλις είναι έτοιμα, τα ώριμα ωάρια συλλέγονται, συνήθως μέσω διαδικασίας σε εξωτερική βάση και τα ωάρια επιθεωρούνται από εμβρυολόγο. Τα «χρήσιμα» ωάρια ή τα ωάρια που θεωρούνται «υψηλής ποιότητας» μπορούν να καταψυχθούν επ' αόριστον. Η κατάψυξη και η αποθήκευση ωαρίων έχει πολλές ηθικές διαστάσεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, το κόστος. Εάν μια γυναίκα δεν εργάζεται σε μια εταιρεία που της καλύπτει οικονομικά την κατάψυξη ωαρίων, τότε αναμένεται να πληρώσει πάνω από $10.000 δολάρια ανά κύκλο κατάψυξης για να το επιτύχει. Ορισμένες εταιρείες προσφέρουν μια «συμφωνία» για περισσότερους από έναν κύκλους κατάψυξης εξ΄αρχής. Φυσικά, αυτό το κόστος συνήθως δεν περιλαμβάνει το κόστος των φαρμάκων για την προετοιμασία του σώματος της γυναίκας για τη λήψη ωαρίων . Τα φάρμακα κοστίζουν συνήθως περίπου από 3.000 $ έως 6.000 $. ⁽³⁰⁾ Μετά τη ωοληψία, τα τέλη αποθήκευσης αποτελούν πρόσθετη μηνιαία δαπάνη συνήθως περίπου $1000 ετησίως. Φυσικά, μια γυναίκα μπορεί να αποθηκεύει τα ωάρια της επ' αόριστον, αρκεί να είναι σε θέση να τα πληρώσει. Μόλις μια γυναίκα είναι έτοιμη να ξεπαγώσει και να χρησιμοποιήσει αυτά τα ωάρια, υπάρχει ένα επιπλέον κόστος που κυμαίνεται από 5.000-7.000 $ ανά κύκλο. Ακόμη, υπάρχουν αναφορές για δυσλειτουργικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης ή βλάβες του εξοπλισμού που έχουν προκαλέσει στενοχώριες και ταλαιπωρία σε εκατοντάδες γυναίκες. ⁽³¹⁾

Μετά από όλους τους κινδύνους υπάρχει εγγύηση επιτυχίας;

Οι κλινικές που προσφέρουν κατάψυξη ωαρίων δεν μπορούν να εγγυηθούν σχετικά με τα ποσοστά επιτυχίας. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν ευρέως δημοσιευμένα στοιχεία σχετικά με τα ποσοστά ζώντων γεννήσεων μετά την κατάψυξη ωαρίων. Οι αρχικές μελέτες δείχνουν ότι η επιτυχία, που εκφράζεται ως η γέννηση ενός ζωντανού μωρού μετά την απόψυξη, τη γονιμοποίηση και την εμφύτευση, ποικίλλει ευρέως και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία της γυναίκας κατά την συγκομιδή και την εμφύτευση καθώς και πόσα ωάρια έχει καταψύξει. Η ηλικία της γυναίκας όταν συλλέγει ή καταψύχει τα ωάριά της έχει σημασία. Εάν είναι άνω των 40 ετών όταν καταψύχει τα ωάριά της οι πιθανότητες να γεννήσει ένα ζωντανό παιδί από το κατεψυγμένο ωάριο είναι ελάχιστες. Επιπλέον, όσο περισσότερα ωάρια συλλέγονται, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να έχει έναν επιτυχή τοκετό ζωντανού παιδιού.

Μια μελέτη με 543 γυναίκες, διαπίστωσε ότι οι γυναίκες όλων των ηλικιών που είχαν τουλάχιστον 20 ώριμα ωάρια για απόψυξη είχαν αυξημένες πιθανότητες να γεννήσουν, περισσότερες από 58%, σε σύγκριση με το ποσοστό γεννήσεων μεταξύ εκείνων που κατέψυξαν λιγότερα από 10 ⁽³²⁾, των οποίων το ποσοστό επιτυχίας ήταν στο 24% . Στην ίδια μελέτη, το συνολικό ποσοστό ζώντων γεννήσεων ανά ασθενή ήταν 39%. Ένα στα πέντε από όλα τα ωάρια που αποψύχθηκαν δεν επέζησε και από τα ωάρια που επέζησαν της απόψυξης, μόνο το 65% γονιμοποιήθηκε επιτυχώς. Η Dr. Marcelle Ceders, πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας για την Αναπαραγωγική Ιατρική, καθηγήτρια και διευθύντρια του τμήματος αναπαραγωγικής ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο στη Καλιφόρνια, που δεν συμμετείχε στην προαναφερθείσα μελέτη, αναφέρει ότι τα δεδομένα που παρουσιάζονται στη μελέτη «θα πρέπει να δίνουν στις γυναίκες αφορμή για περισυλλογή». Πρόσθεσε ότι « Το ποσοστό εγκυμοσύνης δεν είναι τόσο καλό όσο -κατά τη γνώμη μου- πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι θα είναι» .⁽³³⁾

Κίνδυνοι για τη γυναίκα που υποβάλλεται σε εξωσωματική γονιμοποίηση για τον εαυτό της, χρησιμοποιώντας τα δικά της ωάρια

Οι βραχυπρόθεσμοι ιατρικοί κίνδυνοι από τη χρήση των ωαρίων της ίδιας της ασθενούς για εξωσωματική γονιμοποίηση, ή ακόμα και η πρόσφατα δημοφιλής τάση της κατάψυξης ωαρίων, είναι εκείνοι που εμφανίζουν γενικά οι δωρήτριες ωαρίων, καθώς η δωρεά ωαρίων και η εξωσωματική γονιμοποίηση έχουν παρόμοιες μεθοδολογίες, στις οποίες περιλαμβάνονται η διέγερση των ωοθηκών και η ανάκτηση ωαρίων. Οι αναγνώστες θα πρέπει να διαβάσουν την προηγούμενη ενότητα σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία που ενέχει η εξαγωγή ωαρίων  από το σώμα της γυναίκας , είτε πρόκειται για εξωσωματική γονιμοποίηση, είτε για αποθήκευση.

Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής;

Αξίζει τον κόπο, σε αυτή την ενότητα, να σχολιάσουμε τα ποσοστά επιτυχίας ή αποτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Μια ανάλυση των παγκόσμιων δεδομένων για το 2018 θέτει το μέσο ποσοστό τοκετών μετά από θεραπεία με ART στο 19% ανά προσπάθεια και ένα αθροιστικό ποσοστό τοκετών στο 30,7% συνολικά από μία μόνο ωοληψία. ⁽³⁴⁾.  Πιο συγκεκριμένα, στην Ευρώπη το 2018, το μέσο ποσοστό εγκυμοσύνης ανά εμβρυομεταφορά μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση ήταν34,1% - ποσοστό αποτυχίας 65%. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, CDC, οι ασθενείς που χρησιμοποίησαν τα δικά τους ωάρια για εξωσωματική γονιμοποίηση είχαν ποσοστό επιτυχίας στο 51%, στην ομάδα των γυναικών κάτω των 35 ετών, 37% στις γυναίκες 35-27, 24% στις γυναίκες 38 -40 και 8% σε γυναίκες άνω των 40 ετών. ⁽³⁵⁾ Τα ποσοστά επιτυχίας αναφέρονται στις γεννήσεις ζώντων, (ενός ή περισσοτέρων παιδιών στην περίπτωση πολλαπλών εμβρύων) μετά τη λήψη ωαρίων.

Οι χρήστριες της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπως η γνωστή συγγραφέας, Mariam Zoll ⁽³⁶⁾ , σπάνια θα πληροφορηθούν για τις υψηλές πιθανότητες αποτυχίας τους. Όπως αναφέρει η Zoll στα απομνημονεύματά της στο Cracked Open, πολλές γυναίκες και άνδρες υποβάλλονται για  χρόνια σε θεραπείες και επεμβάσεις  για να μάθουν τελικά ότι οι πιθανότητες τους να αποκτήσουν μωρό είναι χαμηλότερες από ό,τι είχαν αφεθεί να πιστεύουν. Σε μια συνέντευξή της στην εκπομπή, «Stacy on Venus Rising», μια μητέρα τεσσάρων παιδιών (δίδυμα κορίτσια μέσω επιτυχούς εξωσωματικής γονιμοποίησης και δύο παιδιά που συνελήφθησαν φυσικά μετά την εξωσωματική γονιμοποίηση) ομολογεί ότι η ίδια και ο σύζυγός της, εκ των υστέρων μόνο μπόρεσαν να δουν πόσο πολύ τους είχαν χρησιμοποιήσει, τους είπαν ψέματα και τους εκμεταλλεύτηκαν μέσα από τον αγώνα τους με την υπογονιμότητα. ⁽³⁷⁾ Η διαδικασία, αν και επιτυχής, είχε μόνιμες αρνητικές επιπτώσεις στην οικογένειά της, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.

Σωματικές επιπλοκές της κύησης από εξωσωματική

Μια σημαντική μελέτη από τον Luke et al., με πληθυσμό μελέτης άνω του 1 εκ. κυήσεις, διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος σοβαρών μητρικών και εμβρυϊκών νοσηροτήτων είναι αυξημένος για τις γυναίκες που χρησιμοποιούν εξωσωματική γονιμοποίηση.⁽³⁸⁾ Πιο συγκεκριμένα, όλες οι εγκυμοσύνες με εξωσωματική γονιμοποίηση είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για μετάγγιση αίματος κατά τον τοκετό, σημαντικά αυξημένο κίνδυνο τραυμάτων 3ου ή 4ου βαθμού κατά τον τοκετό και υψηλότερα ποσοστά διαβήτη κύησης. Τέλος, υπήρξε σημαντική αύξηση του κινδύνου για ρήξη μήτρας στις μητέρες που χρησιμοποίησαν δικό τους, φρέσκο ωάριο για την εξωσωματική γονιμοποίηση.

Μια άλλη μελέτη ερεύνησε τις ενδονοσοκομειακές επιπλοκές μετά από εγκυμοσύνες από χρήση των διαφόρων μορφών ART. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Heart Association, συμπεραίνει πως «οι εγκυμοσύνες που συλλαμβάνονται με ART έχουν υψηλότερους κινδύνους δυσμενών μαιευτικών εκβάσεων και αγγειακών επιπλοκών σε σύγκριση με την αυτόματη σύλληψη».⁽³⁹⁾ Ερευνητές ανέλυσαν τους νοσοκομειακούς τοκετούς που πραγματοποιήθηκαν με ή χωρίς ART μεταξύ 2008 και 2016, από τη βάση δεδομένων National Inpatient Sample των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο δείγμα της μελέτης τους, διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν ART για να συλλάβουν ήταν μεγαλύτερες, είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν πολλαπλά έμβρυα και είχαν περισσότερες συννοσηρότητες, όπως διαβήτη, υπέρταση, παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία, για να αναφέρουμε μερικές από αυτές. Διαπίστωσαν ότι « οι εγκυμοσύνες που συλλαμβάνονται με ART έχουν υψηλότερους κινδύνους δυσμενών μαιευτικών εκβάσεων», όπως καισαρική τομή, πρόωρο τοκετό και αποκόλληση πλακούντα καθώς και «αγγειακές επιπλοκές σε σύγκριση με την αυθόρμητη σύλληψη». ⁽⁴⁰⁾ Επιπλέον διαπίστωσαν ότι οι εγκυμοσύνες με ART συσχετίστηκαν με προεκλαμψία, οξεία νεφρική βλάβη, ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, αρρυθμία και φλεβική θρομβοεμβολή (στατιστική επιβεβαίωση μετά από προσαρμογή ως προς το αρχικό προφίλ κινδύνου - δηλαδή αφού ελήφθησαν υπόψη οι συννοσηρότητες - και προσαρμόστηκαν τα δεδομένα ως προς τις συννοσηρότητες και τις εγκυμοσύνες όπου γεννήθηκαν πολλά μωρά).

Γνωρίζοντας ότι η ART αυξάνει την πιθανότητα μιας γυναίκας να κυοφορήσει πολλαπλά έμβρυα, μια μελέτη διερεύνησε ειδικά τα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης μόνο για τις μονήρεις κυήσεις. Διαπίστωσαν ότι και  οι μονήρες εγκυμοσύνες με ART είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για υπέρταση σχετιζόμενη με την εγκυμοσύνη, σακχαρώδη διαβήτη κύησης, προδρομικό πλακούντα, αποκόλληση πλακούντα, αιμορραγία προ του τοκετού, αιμορραγία μετά τον τοκετό, πολυϋδράμνιο, ολιγοϋδράμνιο, καισαρική τομή, πρόωρο και εξαιρετικά πρόωρο τοκετό, χαμηλό και πολύ χαμηλό βάρος γέννησης, παιδί μικρό για την ηλικία κύησης, αυξημένη περιγεννητική θνησιμότητα και συγγενείς δυσπλασίες σε σύγκριση με μονήρεις κυήσεις που συνελήφθησαν φυσικά. ⁽⁴¹⁾

Κίνδυνοι για τη γυναίκα που υποβάλλεται σε εξωσωματική γονιμοποίηση για δικό της παιδί χρησιμοποιώντας ωάρια δότριας

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, στην Ευρώπη, το 2018 το μέσο ποσοστό εγκυμοσύνης ανά εμβρυομεταφορά στην IVF (την εξωσωματική γονιμοποίηση ), ήταν 34,1%. Παρέμεινε σχετικά αμετάβλητο (34,3%) κατά την εμβρυομεταφορά κατεψυγμένων παιδιών, αλλά ήταν σημαντικά αυξημένο (49,6%) μετά την εξωσωματική γονιμοποίηση με δωρεά ωαρίων. Είναι ευρέως γνωστό ότι η ποιότητα των ωαρίων μειώνεται με την ηλικία της γυναίκας, επομένως, οι ηλικιωμένες γυναίκες που επιδιώκουν μια εγκυμοσύνη ίσως καθοδηγηθούν να χρησιμοποιήσουν ωάρια δότριας και όχι δικά τους. Όπως μπορούμε να δούμε με τα δεδομένα της Ευρώπης, αυτό ενισχύει την επιτυχία, αλλά εξακολουθεί να έχει ποσοστό αποτυχίας 50%. ⁽⁴²⁾  Όχι μόνο τα ποσοστά αποτυχίας εξακολουθούν να είναι υψηλά, αλλά υπάρχουν και αυξημένοι κίνδυνοι.

Η μελέτη που αναφέρθηκε στην προηγούμενη ενότητα από τους Luke et al., διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος σοβαρών μητρικών και εμβρυϊκών νοσηροτήτων είναι αυξημένος για τις γυναίκες που χρησιμοποιούν εξωσωματική γονιμοποίηση, ειδικά στις εγκυμοσύνες που επιτυγχάνονται από ωάρια δωρητών. ⁽⁴³⁾ Πιο συγκεκριμένα, όλες οι εγκυμοσύνες με εξωσωματική γονιμοποίηση είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο μετάγγισης αίματος κατά τον τοκετό, σημαντικά αυξημένο κίνδυνο τραύματος 3ου ή 4ου βαθμού κατά τον τοκετό και εκδήλωσαν υψηλότερα ποσοστά διαβήτη κύησης. Για τις εγκυμοσύνες με εξωσωματική γονιμοποίηση τόσο από φρέσκα όσο και από αποψυγμένα ωάρια δότριας υπήρχε σημαντικά αυξημένος κίνδυνος για μή προγραμματισμένη υστερεκτομή (αφαίρεση της μήτρας) και υψηλά ποσοστά υπέρτασης κύησης (υψηλή αρτηριακή πίεση). Τέλος, η εξωσωματική γονιμοποίηση με χρήση ωαρίων δότριας (είτε φρέσκα είτε αποψυγμένα) είχε τα υψηλότερα ποσοστά εισαγωγών στην εντατική (ΜΕΘ) για τη μητέρα.

Και πάλι, «οι εγκυμοσύνες που πραγματοποιούνται μέσω ART έχουν υψηλότερους κινδύνους δυσμενών μαιευτικών εκβάσεων και αγγειακών επιπλοκών σε σύγκριση με εκείνες από αυτόματη σύλληψη».⁽⁴⁴⁾ Γυναίκες που χρησιμοποιούν ART για να συλλάβουν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρησιμοποιούν ωάριο δότριας, είναι πιθανότερο να είναι μεγαλύτερης ηλικίας, πιθανότερο να έχουν πολλαπλά έμβρυα, να έχουν περισσότερες συννοσηρότητες και είναι πιθανότερο να έχουν υψηλότερο κίνδυνο ανεπιθύμητων μαιευτικών εκβάσεων, (τοκετό με καισαρική τομή, πρόωρο τοκετό, προεκλαμψία, αιμορραγία και αποκόλληση πλακούντα). Συγκεκριμένα, η χρήση ωαρίων δότριας έχει πλέον αποδειχθεί ότι αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για υπέρταση στην εγκυμοσύνη, αιμορραγία μετά τον τοκετό και αυξημένο κίνδυνο καισαρικής τομής». ⁽⁴⁵⁾ Τα αποτελέσματα επί του νεογνού είναι λιγότερο ξεκάθαρα, αν και υπάρχουν κάποια στοιχεία που υποδεικνύουν αυξημένο κίνδυνο μικρών για την ηλικία κύησης μωρών και πρόωρου τοκετού. Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι εγκυμοσύνες που προκύπτουν από ωάρια δωρητριών είναι « υψηλότερου κινδύνου από τις κυήσεις με εξωσωματική γονιμοποίηση με αυτόλογα ωάρια και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες». ⁽⁴⁵⁾

Κίνδυνοι για όσους σκέφτονται τις επιπλέον υπηρεσίες, (πρόσθετα) της εξωσωματικής γονιμοποίησης

Τί είναι οι πρόσθετες υπηρεσίες της IVF;

Ως τώρα αυτή η έκθεση ανέφερε το υπερβολικό κόστος της λήψης ωαρίων, της αποθήκευσης ωαρίων και της εξωσωματικής γονιμοποίησης συνολικά. Η Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής εκτιμά το μέσο κόστος της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε $12.400 ⁽⁴⁶⁾ , αλλά δεν είναι σαφές τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η εκτίμηση. Αυτό που σε μεγάλο βαθμό έχει μείνει έξω από τους υπολογισμούς είναι η ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία για τη βιομηχανία γονιμότητας να επωφεληθεί από τα «πρόσθετα» της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Τα πρόσθετα εξωσωματικής γονιμοποίησης περιγράφονται ως διαδικασίες ή φάρμακα που προστίθενται στη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης για να βελτιώσουν την πιθανότητα επιτυχίας. «Παραδείγματα προσθέτων αποτελούν η λήψη επιπλέον φαρμάκων όπως στεροειδών ή ασπιρίνης, η βύθιση του εμβρύου σε ένα επιπλέον διάλυμα που είναι γνωστό ως «εμβρυϊκή κόλλα» λίγο πριν μεταφερθεί στη μήτρα ή ο γενετικός έλεγχος των εμβρύων για έξτρα χρωμοσώματα ενώ δεν υπάρχει γνωστή κληρονομική διαταραχή» ⁽⁴⁷⁾

Ποιος γονέας δεν θα ήθελε να βελτιώσει τα ποσοστά επιτυχίας ενώ βαδίζει στο εξαντλητικό μονοπάτι της θεραπείας γονιμότητας; Ωστόσο, οι υποψήφιοι γονείς θα πρέπει να κάνουν την έρευνά τους προτού μπουν σε επιπλέον έξοδα που μπορεί να μην οδηγούν ούτε σε ωφέλιμες ούτε και σε υγιεινές επιλογές. Σύμφωνα με στοιχεία μεγάλων μελετών «αν και διατίθενται πολλές διαφορετικές «πρόσθετες» υπηρεσίες εξωσωματικής γονιμοποίησης, καμία  υπηρεσία δεν έχει αξιολογηθεί σε μελέτες υψηλής ποιότητας ώστε να φανεί ότι πραγματικά βοηθά τις γυναίκες να μείνουν έγκυες και να αποκτήσουν μωρό και να είναι συγχρόνως ασφαλείς στη χρήση τους». ⁽⁴⁸⁾

Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) και πολυγονιδιακή επιλογή/έλεγχος εμβρύου (PES)

Οι συντάκτες αυτής της έκθεσης θα ήθελαν να εφιστήσουν την προσοχή σε δύο τέτοια πρόσθετα. Την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (Preimplantation Genetic Diagnosis,PGD) και τη πολυγονιδιακή επιλογή/έλεγχο εμβρύου (Polygenic Embryo Selection/Screening, PES). Αυτά τα δύο πρόσθετα, συγκεκριμένα, είναι ακριβά και εγείρουν σοβαρές ηθικές ενστάσεις.  Ενώ η Louise Brown (γεννημένη το 1978)έγινε διάσημη ως το πρώτο επιτυχημένο μωρό εξωσωματικής γονιμοποίησης, η Aurea, ένα κοριτσάκι, που γεννήθηκε τον Μάιο του 2020, είναι το πρώτο μωρό που γεννήθηκε από έμβρυο που δημιουργήθηκε μέσω εξωσωματικής και εξετάστηκε με χρήση PES για να «βελτιστοποιήσει τις προοπτικές της υγείας της». Πέρασε το πρώτο της τεστ στη ζωή και δεν το ήξερε καν... Είναι δηλαδή μια δοκιμασία που υπαγορεύει την αξία ενός μωρού ώστε να κριθεί κατάλληλο να μεταφερθεί στην κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί. 

Η PGD υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό και υπάρχουν διάφοροι τύποι PGD που είναι διαθέσιμοι στους καταναλωτές (γονείς) να αγοράσουν όταν παραγγέλνουν το μωρό τους. Όπως και η Joyce Harper, BSc., PhD,  δήλωσε σε σχετική εκπομπή: «H PGD δημιουργήθηκε αρχικά με το σκεπτικό να αποτραπεί σε κάποια ζευγάρια να μεταδώσουν μια συγκεκριμένη γενετική ασθένεια στο παιδί τους». Παραδέχεται όμως τελικά, ότι στη βάση αυτής της τεχνολογίας «οι άνθρωποι εξακολουθούν να αισθάνονται ότι παίζουν τον Θεό» και ότι «στενεύουν τη γενετική δεξαμενή». ⁽⁴⁹⁾

Στη δεκαετία του '90 αυτή η τεχνολογία άρχισε να χρησιμοποιείται και να διατίθεται στην αγορά σε κάθε άτομο που χρησιμοποιεί εξωσωματική γονιμοποίηση στις ΗΠΑ για ανευπλοειδικό έλεγχο, μια δοκιμή που διασφαλίζει ότι το έμβρυο έχει έναν «φυσιολογικό» αριθμό χρωμοσωμάτων. Το PGD έχει μεταμορφωθεί αρκετά από τα πρώτα του χρόνια. Ένα άρθρο που γράφτηκε από το Duke Center για την Παγκόσμια Αναπαραγωγική Υγεία ορίζει ξεκάθαρα τις διαφορές στις τεχνολογίες PGD: «Υπάρχουν τρεις τύποι PGD/T που είναι διαθέσιμοι στους καταναλωτές ιστορικά. Το πρώτο είναι το PGT-A. Το PGT-A αναφέρεται σε έλεγχο των εμβρύων με καταμέτρηση των 46 χρωμοσωμάτων, για να αναζητηθούν επιπλέον ή ελλείποντα χρωμοσώματα («ανευπλοειδία»).Το PGT-M, αφορά στην ανίχνευση μονογονιδιακών ασθενειών όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία, η κυστική ίνωση, η νόσος του Huntington. Το τελευταίο από τα τρία είδη ονομάζεται PGT-SR. Το PGT-SR αφορά χρωμοσωμικές ανωμαλίες που είναι κληρονομικές λόγω του ότι ο ένας ή και οι δύο γονείς έχουν μια ισορροπημένη «δομική αναδιάταξη» χρωμοσώματος (όπως μετατοπίσεις ή αναστροφές), που όμως μπορεί να οδηγήσει ώστε το έμβρυο να έχει δομικές ανωμαλίες που οδηγούν σε εμβρυϊκό ή βρεφικό θάνατο. Αυτοί οι τρεις τύποι PGD/T έχουν δημιουργηθεί και έχουν χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη του θανάτου, της αναπηρίας, ή ασθένειας του εμβρύου και επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν από γονείς με γενετικές ανωμαλίες προκειμένου να συλλάβουν παιδιά που δεν πάσχουν από τα συγκεκριμένα ζητήματα», ⁽⁵⁰⁾ αποκλείοντας από τη ζωή κάθε παιδί που δεν περνά τον έλεγχο.

Τώρα, μια νέα μορφή, που ονομάζεται PGD/T- P περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας εμβρυϊκής «κάρτας αναφοράς» όπου τα έμβρυα βαθμολογούνται για την πιθανότητα να έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά, που αναφέρονται επίσης ως PES. Ένα άρθρο από το 2020 εξηγεί περαιτέρω ότι αυτές οι κάρτες αναφοράς «δημιουργούνται για κάθε έμβρυο προς εκτίμηση της πιθανότητας κοινών ασθενειών (π.χ. διαβήτη, κατάθλιψης, διάφοροι καρκίνοι) ή για εκτίμηση ποσοτικών χαρακτηριστικών (π.χ. ύψους). Στη συνέχεια επιλέγεται ένα έμβρυο για εμφύτευση με βάση αυτές τις πολυγονιδιακές βαθμολογίες». ⁽⁵¹⁾ Δηλαδή, οι γονείς είναι σε θέση να επιλέξουν τα μελλοντικά τους παιδιά με βάση τη πιθανότητα να έχουν ορισμένες ικανότητες ή χαρακτηριστικά αντί να το αφήνουν στην τύχη. Τώρα όχι μόνο τα υπογόνιμα ζευγάρια έχουν αυτή τη δυνατότητα αλλά και τα πλούσια γόνιμα ζευγάρια αρχίζουν να αναζητούν και να χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία για να επιλέξουν ένα «τέλειο» παιδί. Αυτό με το προτιμώμενο φύλο ή χρώμα ματιών και τη μικρότερη πιθανότητα κάποιας κακής γενετικής  προδιάθεσης ή χαρακτηριστικών, όπως το ύψος. Η Dr. Harper εκφράζει την ανησυχία της: «Αυτό που μας ανησυχεί για το μέλλον είναι ότι θα δούμε περισσότερα άτομα που δεν είναι υπογόνιμα ή που δεν φέρουν καμμιά συγκεκριμένη σοβαρή γενετική ασθένεια να έρχονται για αυτές τις «θεραπείες» επειδή έχουν τα χρήματα και θέλουν να είναι σίγουροι ότι το παιδί τους θα είναι όσο το δυνατόν πιο υγιές». Χωρίς αμφιβολία, θα βλέπουμε όλο και περισσότερους ανθρώπους στη κλινική γονιμότητας, όχι επειδή είναι υπογόνιμοι, αλλά επειδή επιθυμούν να δημιουργήσουν ένα «τέλειο» παιδί, παρόλο που η Επιτροπή Δεοντολογίας της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής αποθαρρύνει τη χρήση τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για επιλογή φύλου και αυτές που δεν σχετίζονται με κανένα ιατρικό λόγο.

Βελτιώνει ο γενετικός έλεγχος τα ποσοστά των γεννήσεων; 

Έχει αποδειχθεί ότι η PGD δεν βελτιώνει τα ποσοστά γεννήσεων. Δηλαδή η εξασφάλιση πως το έμβρυο που δίνεται για εμφύτευση είναι «υγιέστερο» δεν συνοδεύεται από αύξηση του ποσοστού ζώντων γεννήσεων. Στην πραγματικότητα, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι αυτή η τεχνολογία κάνει τα πράγματα χειρότερα. Οι κλινικές γονιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να εμπορεύονται την PDG στους γονείς χωρίς να διαθέτουν συγκεκριμένα στοιχεία ότι είναι πραγματικά ασφαλής και αποτελεσματική, λαμβάνοντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για ψεύτικες υποσχέσεις.

Και ακόμη, το PES είναι νέα και σε μεγάλο βαθμό αρρύθμιστη εξέταση, που προσφέρεται ήδη παρά τις ηθικές ανησυχίες και την έλλειψη δεδομένων σχετικά με την ακρίβειά της. 

Στο σημείο αυτό, εάν δεν έγινε ήδη κατανοητό, πρέπει να γίνει σαφές στους αναγνώστες πως η επιλογή εμβρύων για ιατρικούς λόγους, βασισμένη σε μία προεμφυτευτική γενετική διάγνωση, συνιστά ευγονική πρακτική και οδηγεί σε πρώιμο θάνατο ανθρώπους με βάση τα χαρακτηριστικά τους.

Ο προεμφυτευτικός έλεγχος αφαιρεί μια  ανθρώπινη ζωή που έχει τη μορφή της βλαστοκύστης/εμβρύου, μιας ζωής που έχει την ίδια αξία και το ίδιο μέλλον με κάθε άλλη γεννημένη ή όχι ανθρώπινη ζωή.

Κίνδυνοι για την παρένθετη μητέρα (που δεν χρησιμοποιεί δικό της ωάριο)

Λόγω της απομάκρυνσης από την παραδοσιακή παρένθετη μητρότητα όπου η παρένθετη μητέρα χρησιμοποιεί το δικό της ωάριο, το επίκεντρο αυτής της έκθεσης είναι η κύηση όπου η παρένθετη μητρότητα είναι εμπορική, δηλαδή, η παρένθετη μητέρα δεν σχετίζεται γενετικά με το παιδί που κυοφορεί. Παρόλα αυτά, τα σχόλια σχετικά με τα συμβόλαια και τους ψυχολογικούς ή συναισθηματικούς κινδύνους και ζημίες μπορεί να ισχύουν και για μια παραδοσιακή παρένθετη μητέρα.

Η παρένθετη μητρότητα δεν είναι χωρίς κινδύνους. Οι παρένθετες κυήσεις θεωρούνται κυήσεις «υψηλού κινδύνου» . Μάλιστα, έχουν επιβεβαιωθεί θάνατοι παρένθετων μητέρων ⁽⁵²⁾ τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο εξωτερικό. Η χρήση του Lupron στην προετοιμασία της υποκατάστατης μητέρας  για τη λήψη των μεταφερόμενων εμβρύων έχει τεκμηριωθεί ότι τη θέτει σε κίνδυνο για αυξημένη ενδοκράνια πίεση. ⁽⁵³⁾ Οι επιστήμονες έγραψαν πρόσφατα, στο περιοδικό Fertility and Sterility, ότι οι παρένθετες μητέρες είχαν αυξημένο κίνδυνο για: διαβήτη κύησης, υπέρταση, χρήση αντιβιοτικών κατά τον τοκετό και προδρομικό πλακούντα σε σύγκριση με τις αυθόρμητες εγκυμοσύνες.⁽⁵⁴⁾ Οι παρένθετες κυήσεις είναι επίσης πιο πιθανό να τελειώσουν με καισαρική τομή παρά με κολπικό τοκετό ⁽⁵⁵⁾ (η οποία εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους τόσο για την παρένθετη μητέρα όσο και για το μωρό). Λόγω του υψηλού κόστους που συνεπάγεται η παρένθετη μητρότητα και της έντονης επιθυμίας να αυξηθούν τα ποσοστά επιτυχίας, πολλαπλά έμβρυα μεταφέρονται συχνά στην παρένθετη μητέρα. Πέρα από τον αυξημένο κίνδυνο καισαρικής τομής και τη μεγαλύτερης διάρκειας παραμονής στο νοσοκομείο, το British Journal of Medicine προειδοποιεί πως οι «Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες συνδέονται με μητρικές και περιγεννητικές επιπλοκές όπως διαβήτη κύησης, περιορισμό της ανάπτυξης του εμβρύου,  προεκλαμψία καθώς και πρόωρο τοκετό». ⁽⁵⁶⁾
   

Σε σύγκριση με μια φυσική εγκυμοσύνη, οι παρένθετες κυήσεις ενός παιδιού ή δίδυμων είχαν ως αποτέλεσμα 26 φορές υψηλότερα νοσοκομειακά έξοδα, που γινόταν ακόμη και 173 φορές υψηλότερα όταν γεννήθηκαν τρίδυμα ή περισσότερα παιδιά. ⁽⁵⁷⁾ Μία ποιοτική μελέτη  του 2014 σχετικά με τις εμπειρίες οκτώ παρένθετων μητέρων που δημοσιεύτηκε στο Iranian Journal of Reproductive Medicine, αποκάλυψε ότι οι παρένθετες μητέρες βιώνουν σημαντική συναισθηματική προσκόλληση προς τα παιδιά που κυοφορούν.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα, «η παρένθετη εγκυμοσύνη πρέπει να θεωρείται ως συναισθηματική εμπειρία υψηλού κινδύνου εφόσον πολλές παρένθετες μητέρες μπορεί να αντιμετωπίσουν αρνητικές εμπειρίες». ⁽⁵⁸⁾ Κανείς δεν έχει μελετήσει ή δημοσιεύσει αξιόπιστα δεδομένα για τις μακροπρόθεσμες ιατρικές, κοινωνικές, οικονομικές ή ψυχολογικές επιπτώσεις στις γυναίκες που γίνονται παρένθετες μητέρες. Αυτό καθιστά αδύνατο για τις γυναίκες (που σκέπτονται να γίνουν παρένθετες) να δώσουν αληθινή, ουσιαστική ενημερωμένη συγκατάθεση σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία και τους ψυχολογικούς κινδύνους.

Η δική μας δημοσιευμένη έρευνα κατέληξε ότι οι παρένθετες μητέρες είναι πιο πιθανό να έχουν εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου και δυσμενή έκβαση κατά τη διάρκεια της παρένθετης εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένου του τοκετού με καισαρική τομή, υψηλής αρτηριακή πίεσης, αιμορραγίας, πρόωρου τοκετού, προδρομικού πλακούντα, επιλόχειας κατάθλιψης και υψηλής αρτηριακή πίεση μετά τον τοκετό σε σύγκριση με τις άλλες, μη παρένθετες, κυήσεις τους. ⁽⁵⁹⁾ Αυτά τα αποτελέσματα ήταν σταθερά ανεξάρτητα από την ηλικία ή  τις προηγηθείσες κυήσεις, και επιβεβαιώνουν ότι υπάρχουν διαφορές στην υγεία για τις γυναίκες όταν έχουν παρένθετες κυήσεις σε σύγκριση με τις μη παρένθετες κυήσεις τους.

Είναι ευρέως κατανοητό ότι η εγκυμοσύνη είναι μια εμπειρία που εμπλέκει όλο το σώμα και επηρεάζει τη σωματική, κοινωνική, ψυχική και συναισθηματική ύπαρξη μιας γυναίκας. Η βιομηχανία γονιμότητας είναι γεμάτη φράσεις όπως «νοικιάζω μια μήτρα» και «βάζω το δικό μου φρατζολάκι στο δικό της φούρνο » στη προσπάθεια να  υποβαθμίσει την εμπειρία της εγκυμοσύνης που αφορά ολόκληρο το σώμα.

Συνεπώς, οποιαδήποτε δυσμενής σωματική έκβαση, όπως αυτές που προαναφέρθηκαν, δεν αφορούν μεμονωμένα στη μήτρα και στην εγκυμοσύνη, αλλά μπορεί να έχουν μόνιμες επιπτώσεις στην παρένθετη μητέρα. Για παράδειγμα, όσες έχουν πάθει προεκλαμψία στην εγκυμοσύνη έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις καθώς και αγγειακό εγκεφαλικό και υψηλή αρτηριακή πίεση αργότερα στη ζωή τους. Φυσικά, αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση όπου οι επιπλοκές που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη έχουν μακροπρόθεσμους κινδύνους.

Μικροχιμαιρισμός μητέρας εμβρύου στη παρένθετη μητέρα – Επιπτώσεις

Οι παρένθετες μητέρες, εκείνοι που τις προσλαμβάνουν, και το ευρύτερο κοινό ενημερώνονται συνεχώς από τη βιομηχανία γονιμότητας ότι η παρένθετη μητέρα δεν έχει γενετική σχέση με το παρένθετο παιδί. Νέα αναδυόμενα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι η ανταλλαγή μητρικών-εμβρυϊκών κυττάρων, φαινόμενο  που ονομάζεται μικροχιμαιρισμός, μπορεί να επηρεάσει τη μελλοντική υγεία τόσο της παρένθετης μητέρας όσο και του εμβρύου/παιδιού. ⁽⁶⁰⁾ Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μητρικά κύτταρα μπορούν να μεταναστεύσουν από την έγκυο γυναίκα μέσω του πλακούντα στο έμβρυο όπου μπορούν να ενσωματωθούν και να μεταμορφωθούν. Για παράδειγμα, τα μητρικά κύτταρα μπορούν να μετατραπούν σε κύτταρα όγκου μέσα στο παιδί. ^(61,62)  Όχι μόνο τα μητρικά κύτταρα μεταναστεύουν στο έμβρυο, αλλά πολλοί διαφορετικοί τύποι κυττάρων, συμπεριλαμβανομένων των βλαστοκυτάρων από το έμβρυο διασχίζουν επίσης τον πλακούντα κατευθυνόμενα στην έγκυο γυναίκα και θα παραμείνουν σε διάφορους ιστούς του σώματός της για το υπόλοιπο της ζωής της, έχοντας και τα δύο, και μία βοηθητική και μία επιβλαβή επίδραση. ^(63,64) Για παράδειγμα, μελέτες δείχνουν ότι αυτά τα κύτταρα μπορεί να μειώσουν το κίνδυνο καρκίνου του μαστού, αλλά θέτουν τη γυναίκα σε αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου ή αυτοάνοση νόσο. ^(65,66)

Μεγάλο μέρος της έρευνας στον μικροχιμαιρισμό έχει γίνει σε μητέρες και έμβρυα που σχετίζονται γενετικά, αλλά νέα έρευνα δείχνει ότι αυτό το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και σε παρένθετες κυήσεις χωρίς γενετική σχέση μητέρας-παιδιού. ⁽⁶⁷⁾ Οι συγγραφείς γράφουν πως «αυτή η κυτταρική ανταλλαγή μέσω του πλακούντα δεν είναι ασυνήθιστη. Σε μια τυπική εγκυμοσύνη, η αμφίδρομη ανταλλαγή μητρικών-εμβρυϊκών κυττάρων είναι μια φυσιολογική διαδικασία». ⁽⁶⁸⁾ Οι συγγραφείς που έχουν δημοσιεύσει σχετικά με  το μικροχιμαιρισμό στο πλαίσιο της παρένθετης μητρότητας έχουν ζητήσει μια ποιο λεπτομερή εξέταση της παρένθετης κύησης υπό το πρίσμα των ευρημάτων σχετικά με τον μικροχιμαιρισμό. Συγκεκριμένα, ζήτησαν να υπάρξει καλύτερη κατανόηση «της υγείας και των ψυχολογικών αποτελεσμάτων της  ανταλλαγής μητρικών-εμβρυϊκών κυττάρων στην παρένθετη μητρότητα», ζήτησαν να γίνει ανασκόπηση των νόμων για την παρένθετη μητρότητα, την ύπαρξη ενός πιο «ολοκληρωμένου γενετικού ιστορικού της οικογένειας και γενετικού ελέγχου σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη» και φυσικά, να εξεταστεί η «ηθική και κοινωνική πολυπλοκότητα της παρένθετης μητρότητας.» ⁽⁶⁹⁾ Αυτά τα νέα δεδομένα για τη μικροχιμαιρισμό υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες δεν «νοικιάζουν» απλώς τη μήτρα τους «καθώς η «μητρική- εμβρυϊκή ανταλλαγή δημιουργεί μια δια βίου στενή βιολογική σύνδεση μεταξύ της εγκύου και του εμβρύου που κυοφορεί». ⁽⁷⁰⁾

Το συναισθηματικό κόστος της απομάκρυνσης του παιδιού από τη παρένθετη μητέρα

Αλλά δεν είναι μόνο οι σωματικοί κίνδυνοι, υπάρχουν και οι συναισθηματικοί, οι ψυχολογικοί και οι επικοινωνιακοί κίνδυνοι και μεταβολές. Όπως κάθε μητέρα, οι παρένθετες μητέρες δένονται με το παιδί που κυοφορούν και μπορεί να νιώσουν συναισθηματικό πόνο όταν αποχωριστούν από το παιδί τους μετά τη γέννηση. Μία ποιοτική μελέτη του 2014 σχετικά με τις εμπειρίες οκτώ παρένθετων μητέρων αποκάλυψε ότι οι παρένθετες μητέρες αναπτύσσουν σημαντικό συναισθηματικό δέσιμο με τα παιδιά που κυοφορούν. ⁽⁷¹⁾ Ο ερευνητής κατέληξε στο συμπέρασμα πως στην «παρένθετη μητρότητα η εγκυμοσύνη θα πρέπει να θεωρείται ως συναισθηματική εμπειρία υψηλού κινδύνου γιατί πολλές παρένθετες μητέρες μπορεί να αντιμετωπίσουν αρνητικές εμπειρίες». Όπως αναφέρθηκε ήδη, η έρευνα του «Center for Bioethics and Culture» έχει δείξει ότι οι παρένθετες μητέρες έχουν αυξημένο κίνδυνο για επιλόχειο κατάθλιψη. Περαιτέρω έρευνα για την αξιολόγηση αυτής της κατάστασης είναι αναγκαία, αλλά υποθέτουμε ότι η απουσία ενός παιδιού μετά το τοκετό είναι υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό.

Η οικονομική και προσωπική εκμετάλλευση της παρένθετης μητέρας

Τέλος, η πρακτική της παρένθετης μητρότητας συχνά αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Η παρένθετη μητρότητα συχνά βασίζεται στην εκμετάλλευση φτωχότερων γυναικών, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο εξωτερικό. Το χρήμα λειτουργεί ως ισχυρό κίνητρο που ενθαρρύνει τις γυναίκες να βάλουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο. Η δική μας μελέτη διαπίστωσε ότι η οικονομική μειονεξία των γυναικών συνέβαλε σημαντικά στην απόφασή τους να προχωρήσουν στη παρένθετη μητρότητα και σε μεγάλο βαθμό, οι γυναίκες παραδέχθηκαν ότι χρησιμοποιούσαν τα χρήματα που έλαβαν για να πληρώσουν λογαριασμούς ή να ξεχρεώσουν. ⁽⁷²⁾ Το τρέχον εισόδημα του νοικοκυριού τους επίσης εξετάστηκε για όλες τις συμμετέχουσες στη μελέτη μας. Με βάση τα τρέχοντα φορολογικά κλιμάκια, 88 γυναίκες στη μελέτη μας είχαν χαμηλό φορολογητέο εισόδημα. Τα στοιχεία έδειξαν ότι καμία γυναίκα δεν ήταν στις ανώτερες, τις πρώτες φορολογικές βαθμίδες. ⁽⁷²⁾ Είναι σαφές ότι η απόφαση  μιας  γυναίκας να ενεργήσει ως υποκατάστατη για μια κύηση περιπλέκεται ηθικά από τις οικονομικές συνθήκες ζωής των γυναικών, οι οποίες μπορούν  να λειτουργούν ως εξαναγκασμός σε περιπτώσεις φτώχειας ή οικονομικής ανάγκης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε σε ψήφισμά του, πως η παρένθετη μητρότητα και η πώληση ωαρίων συνιστούν «ακραία μορφή εκμετάλλευσης των γυναικών». ⁽⁷³⁾

Μόλις οι γυναίκες συμφωνήσουν για τη παρένθετη εγκυμοσύνη, πρέπει να τηρήσουν ένα συμβόλαιο διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν τη πληρωμή. Τα συμβόλαια είναι γεμάτα από προϋποθέσεις που περιγράφουν την ιατρική και οικονομική ρύθμιση και την γονεϊκότητα. Ωστόσο, « η πιο ανησυχητική πτυχή τέτοιων συμβολαίων συνήθως δεν είναι τα πρακτικά θέματα, αλλά η προσθήκη όλων των ιδιοτροπιών και επιθυμιών των κατά πρόθεση γονέων. Οι κατά πρόθεση γονείς μπορούν να κατευθύνουν σχεδόν κάθε λεπτομέρεια της ζωής της παρένθετης μητέρας μέχρι τη στιγμή της γέννησης και της παράδοσης του παιδιού. Πρόκειται σαφώς για εμπορική χρήση ολόκληρου του σώματος της γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης» ⁽⁷⁴⁾ Μεταξύ άλλων, τα συμβόλαια δίνουν ειδικές οδηγίες προς  την παρένθετη μητέρα για τη δίαιτά της, το τρόπο διαβίωσης, τα ταξίδια και άλλες δραστηριότητες, όπως το βάψιμο των μαλλιών της.

Περαιτέρω, αυτά τα συμβόλαια  συχνά περιλαμβάνουν ρήτρες για άμβλωση, για μείωση του αριθμού των εμβρύων, για λήψη αποφάσεων για το τέλος της ζωής της μητέρας, παρέχοντας στους επίδοξους γονείς έλεγχο για το εάν και πότε μια παρένθετη μητέρα πρέπει να τερματίσει την εγκυμοσύνη,  να «μειώσει» μια εγκυμοσύνη ή ακόμα και τη ζωή της για να διεκπεραιώσει μια επιτυχημένη κύηση. Τέλος, η παρένθετη μητέρα πρέπει να παραιτηθεί από τον έλεγχο των εμπιστευτικών πληροφοριών υγείας της, που κανονικά προστατεύονται από το νόμο.

Η σχέση γιατρού-ασθενούς δεν υπάρχει για τις παρένθετες μητέρες. Ο Dr. Anthony Diehl στο ντοκιμαντέρ «#BigFertility: It's All About the Money» μιλάει για τις προκλήσεις της παροχής φροντίδας σε μία παρένθετη μητέρα που φέρει ένα μωρό για άλλο άτομο, ειδικά όταν οι κατά πρόθεση γονείς (που είναι παρόντες ως επιτηρητές στην εξέταση), δεν συμφωνούν με τη φροντίδα που επιθυμεί η παρένθετη μητέρα. «Είναι πολύ δύσκολο γιατί έχω μια μαμά και έχω ένα μωρό ή δύο μωρά που είναι μπροστά μου και είναι οι ασθενείς μου… Είναι περίπλοκο. Ποιος έχει το τελικό λόγο εδώ; Πραγματικά ακροβατείς σε μια γραμμή … Υπήρχαν πολλές φορές που δεν ήξερα ποιον να ακούσω» ⁽⁷⁵⁾

Έχουμε γίνει ένα έθνος όπου είμαστε «πρόθυμοι να επιτρέψουμε πρακτικές που διακινδυνεύουν τη ζωή και την υγεία των παρένθετων μητέρων, ακόμη και των παιδιών που προκύπτουν, εάν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πελάτη, των κατά πρόθεση γονέων και των διαμεσολαβητών, που επωφελούνται από την παρένθετη μητρότητα» και είναι «πρόθυμοι να θέσουν τα γυναικεία σώματα υπό τον έλεγχο των «γονέων» και της βιομηχανίας» ⁽⁷⁶⁾

Κίνδυνοι για το παιδί ή τα παιδιά που γεννήθηκαν με  εξωσωματική γονιμοποίηση

Τα δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους που αφορούν στα παιδιά που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση αρχίζουν πλέον σιγά σιγά να έρχονται στη δημοσιότητα. Δεδομένου ότι έχουμε μεγάλα μεγέθη δειγμάτων παιδιών που γεννήθηκαν μέσω εξωσωματικής, οι επιστήμονες και οι γιατροί ερευνούν αυτά τα παιδιά και έχουν να αναφέρουν σημαντικά και ανησυχητικά δεδομένα.

Μια μελέτη αναφέρει: « Οι κίνδυνοι καρδιακών ελλειμμάτων, δυσπλασιών του μυοσκελετικού και του κεντρικού νευρικού συστήματος, πρόωρου τοκετού και χαμηλού βάρους γέννησης αυξάνεται στα παιδιά που συλλαμβάνονται με εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF). Οι κίνδυνοι φαίνεται να βασίζονται σε μητρικούς και πατρικούς παράγοντες, αλλά και στην ίδια την εξωσωματική γονιμοποίηση». ⁽⁷⁷⁾ Τα δεδομένα δείχνουν ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται μέσω IVF έχουν αυξημένο κίνδυνο για αντίσταση στην ινσουλίνη και υψηλή αρτηριακή πίεση ⁽⁷⁸⁾, παρατηρείται αύξηση στους πρόωρους ή πολύ πρόωρους τοκετούς, θνησιγένεια και αυξημένη περιγεννητική θνησιμότητα, χαμηλά και πολύ χαμηλά βάρη γέννησης, είναι μικρά για την ηλικία κύησης, παρουσιάζουν σε αυξημένα ποσοστά εμβρυϊκές ανωμαλίες ( και συγγενείς δυσπλασίες), υψηλότερη αρτηριακή πίεση και σύνδρομα Beckwith-Wiedemann και Angelman, σύμφωνα με μελέτες που δημοσιεύτηκαν στο AmericanJournal of Obstetrics & Gynecology,το Journal of Perinatology, το American Journal of Human Genetics, και το Fertilityand Sterility. ^{(79, 80 ,81, 82, 83, 84, 85,86)}

Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε «ότι τα παιδιά που γεννιούνται μετά από σύλληψη ART έχουν υψηλότερο κίνδυνο οποιουδήποτε τύπου παιδικού καρκίνου, όπως λευχαιμίας και ηπατικών όγκων, σε σύγκριση με τα παιδιά που γεννιούνται είτε μέσω φυσικής σύλληψης είτε από γονείς με ζητήματα υπογονιμότητας» ⁽⁸⁷⁾

Ο νεογνολόγος Allan Merritt και η ομάδα του, διαπίστωσαν κινδύνους τόσο για τη μητέρα όσο και για τα παιδιά μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση. Η ομάδα του κατέληξε στο συμπέρασμα: «Στις ART/AI κυήσεις (έλεγχος βλαστοκύστεων με τη συμμετοχή της Τεχν. Νοημοσύνης) υπήρξε 4-5 φορές αύξηση στις θνησιγένειες, σε σύγκριση με 2-3 φορές αύξηση στις θνησιγένειες μεταξύ των γυναικών με υπογονιμότητα και αυτών με φυσική σύλληψη. Οι εγκυμοσύνες ART/ΑΙ υποβλήθηκαν συχνότερα σε καισαρικές τομές (τετραπλάσιες) και υπήρξε σχεδόν τετραπλάσια αύξηση του ποσοστού πρόωρων τοκετών. Οι πολλαπλές κυήσεις αυξήθηκαν 24-27 φορές σε σύγκριση με τις εγκυμοσύνες με φυσική σύλληψη. Τα έξοδα νοσηλείας και η παραμονή της μητέρας αυξήθηκαν μεταξύ εκείνων που υποβλήθηκαν σε ART/AI. Οι χρεώσεις νοσηλείας των βρεφών αυξήθηκαν πολλαπλά για το ένα βρέφος, και για τα δίδυμα και τα τρίδυμα που γεννήθηκαν μετά από ART/ΑΙ, σε σύγκριση με τα βρέφη με φυσική σύλληψη». ⁽⁸⁸⁾ Μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι «τα παιδιά που συλλαμβάνονται με τεχνολογία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART) είχε στατιστικά σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα στη λειτουργία και τη δομή της αριστερής κοιλίας». Το άρθρο ανέφερε περαιτέρω ότι «τα παιδιά που συνελήφθησαν με ART είχαν αυξημένη αρτηριακή πίεση, και ανεπιθύμητες αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της αριστερής κοιλίας σε σύγκριση με τα παιδιά που συνελήφθησαν φυσικά. ⁽⁸⁹⁾

Το κόστος της κατάψυξης εμβρύων

Λόγω του υψηλού κόστους και του υψηλού ποσοστού αποτυχίας, η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης δημιουργεί σκόπιμα πολλά έμβρυα. Στην πραγματικότητα, υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο κατεψυγμένα έμβρυα είναι αποθηκευμένα επί του παρόντος μόνο στις ΗΠΑ. Η επ' αόριστον αποθήκευση των εμβρύων είναι δαπανηρή, τόσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά και πολλά έχουν «εγκαταλειφθεί» από τους γονείς τους. Από τα κατεψυγμένα έμβρυα που χρησιμοποιούνται για εξωσωματική γονιμοποίηση, μια μελέτη διαπίστωσε ότι αυτά τα μωρά που συνελήφθησαν μετά από εμβρυομεταφορά από απόψυξη, είχαν πάνω από διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο παιδικής ηλικίας, ιδιαίτερα λευχαιμία και νευροβλάστωμα, έναν τύπο καρκίνου του εγκεφάλου. ⁽⁹⁰⁾ 

Η έρευνα δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να μην προκύψει ανεπανόρθωτη ζημιά στο μελλοντικό παιδί από τη διατήρησή του στη κατάψυξη για κάποιο χρονικό διάστημα, επομένως είναι ηθικά προβληματικό να προχωρούμε στη δημιουργία παιδιών με αυτά τα μέσα.

Τέλος, στην προηγούμενη ενότητα σχετικά με τα πρόσθετα της εξωσωματικής γονιμοποίησης, οι συγγραφείς έγραψαν για τις ευγονικές επιπτώσεις κατά τη χρήση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αν και δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς ευγονικό στην εξωσωματική γονιμοποίηση, το να είσαι ικανός να χειριστείς την ανθρώπινη σύλληψη εκτός της μήτρας αποτελεί ένα σημαντικό πεδίο εφαρμογής της τεχνολογίας για κάθε σύγχρονο ευγονικό στόχο. ⁽⁹¹⁾ Ο Robert Edwards, ο συν-πρωτοπόρος της εξωσωματικής γονιμοποίησης, αναγνώρισε σιωπηρά τις ευγονικές συνέπειες της τεχνολογίας του όταν δήλωσε, «Σύντομα θα είναι αμαρτία των γονέων να αποκτήσουν ένα παιδί που θα φέρει το βαρύ φορτίο της γενετικής νόσου. Μπαίνουμε σε έναν κόσμο όπου πρέπει να λάβουμε υπόψη την ποιότητα των παιδιών μας». Αυτό σημαίνει ότι οι γιατροί δεν θα χρησιμοποιούν απλά τις νέες τεχνολογίες για τη θεραπεία ασθενειών, αλλά για την πρόληψη των γεννήσεων κάποιων παιδιών ή για την αναδιαμόρφωση των χαρακτηριστικών, όσων ατόμων θεωρούνται κατά την άποψή τους κάτι «κατώτερο» από το ιδανικό.

Οδηγεί ο ευγονικός έλεγχος σε υγιή παιδιά; 

Είναι όμως ενδιαφέρον ότι οι μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης με χρήση ενδοκυτταροπλασματικής έγχυσης σπέρματος (ICSI) και έχουν υποβληθεί σε προεμφυτευτική γενετική διάγνωση έχουν χειρότερα αποτελέσματα από αυτά που συλλαμβάνονται με φυσικό τρόπο. Σε μια μελέτη, από το 2002, το 8,8% των ατόμων που συλλήφθηκαν με ICSI υπέφεραν από μείζονες συγγενείς γενετικές ανωμαλίες, ενώ μόνο το 4,4% αυτών που είχαν συλληφθεί με φυσικό τρόπο υπέφεραν από τέτοια ελαττώματα, το οποίο αποτελεί ένα στατιστικά σημαντικό εύρημα. ⁽⁹²⁾ Μια άλλη μεταγενέστερη μελέτη, του 2010, δεν έδειξε αυξημένο κίνδυνο για μείζονα συγγενή ελαττώματα, αλλά έδειξε και αυξημένο κίνδυνο για περιγεννητικό θάνατο, ιδιαίτερα σε πολύδυμες κυήσεις. ⁽⁹³⁾ Αν και η PGD ισχυρίζεται ότι μειώνει τον κίνδυνο να προσβληθεί ένα παιδί από μια γενετική ασθένεια, μελέτες δείχνουν ότι τα μωρά που γεννιούνται ως αποτέλεσμα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγικής τεχνολογίας έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να γεννηθούν με σοβαρές γενετικές ανωμαλίες από εκείνα που έχουν συλληφθεί φυσιολογικά.

Πιστεύουμε πως τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους, αλλά ακόμα κι αν δεν είστε πεπεισμένοι ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται μέσω ART ενδεχομένως έχουν χειρότερα αποτελέσματα, δεν συμφωνείτε πως θα πρέπει να θεωρούμε την ART ως πειραματική;

Συγκεκριμένα, πρέπει να τη θεωρούμε ως πειραματισμό στα παιδιά που δεν μπορούν να συναινέσουν. Αν και η ιατρική κοινότητα δεν έλαβε υπόψη την προειδοποίησή του, τα λόγια του βιοηθικού  Πολ Ράμσεϊ εξακολουθούν να ισχύουν:

«Η μόνη μου ένσταση ως βιοηθικός είναι ότι κανένας από αυτούς τους ερευνητές δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά στο μελλοντικό παιδί. Και το συμπέρασμά μου είναι ότι δεν μπορούν ηθικά να προχωρήσουν βασισμένοι στα πρώτα τους φαινομενικά επιτυχημένα αποτελέσματα, εφόσον δεν μπορούν με ασφάλεια να αποκλείσουν οποιαδήποτε ζημία».

Κίνδυνοι για το παιδί ή τα παιδιά που γεννήθηκαν από σπέρμα δότη ή ωάριο δότριας

Οι ίδιοι κίνδυνοι που αφορούν στα παιδιά που γεννήθηκαν από εξωσωματική γονιμοποίηση και συζητήθηκαν παραπάνω, ισχύουν και εδώ. Για να χρησιμοποιηθεί ένα ωάριο δότη, απαιτείται εξωσωματική γονιμοποίηση. Ωστόσο, υπάρχει αναφορά για μία διαφορά που αφορά μετά τον τοκετό : τα παιδιά που γεννήθηκαν από εξωσωματική γονιμοποίηση με χρήση ωαρίων δωρητριών (είτε φρέσκων είτε αποψυγμένων) είχαν τα υψηλότερα ποσοστά εισαγωγών στη ΜΕΘ μετά τη γέννηση. ⁽⁹⁴⁾

Η γενετική συγγένεια έχει αξία

Επιπλέον τα νεαρά ενήλικα παιδιά που γεννήθηκαν μέσω ανώνυμης δωρεάς γαμετών εμφανίζουν σοβαρή γενεαλογική σύγχυση σύμφωνα τόσο με εμπειρικές εκθέσεις όσο και με πραγματικές μαρτυρίες. ⁽⁹⁵⁾ Μια μελέτη στο περιοδικό Human Reproduction κατέληξε πως, «Η αποκάλυψη (του βιολογικού γονέα) στα παιδιά που έχουν συλληφθεί με δωρεά γαμετών δεν θα έπρεπε να είναι προαιρετική». ⁽⁹⁶⁾ Ο βιολογικός δεσμός μεταξύ γονέα και παιδιού είναι αναμφισβήτητα στενός και όταν διακοπεί έχει μόνιμες επιπτώσεις αισθητές και από τα δύο μέρη. Μια μελέτη του 2013 στο Reproductive BioMedicine εξέτασε 108 γονείς παιδιών που συνελήφθησαν μέσω δωρεάς ωαρίων και διαπίστωσε ότι το 50% μετάνιωσε που χρησιμοποίησε την ανώνυμη δωρεά για αυτούς ακριβώς τους λόγους. ⁽⁹⁷⁾ Τα άτομα που έχουν συλληφθεί από δότες λαχταρούν να μάθουν σε ποιον ανήκουν, από πού προέρχονται και σε ποιον μοιάζουν. Πώς είναι να μεγαλώνεις χωρίς να γνωρίζεις τις βιολογικές σου ρίζες ή αν έχεις αδέρφια; Πώς είναι όταν συνειδητοποιείς ότι δημιουργήθηκες από ένα ωάριο που δώρισε ένας φτωχός φοιτητής ή ότι η βιολογική σου μητέρα δεν ξέρει ποιος είσαι ή ότι υπάρχεις; Πώς επηρεάζεται η αυτοαντίληψή σας, οι επιλογές σας και η άποψή σας για τη ζωή και τον κόσμο; Πώς θα ήταν να συνειδητοποιούσατε ότι έχετε πάνω από 200 ετεροθαλή αδέρφια;

Με την έλευση των οικιακών τεστ καταγωγής DNA, ορισμένοι ανακαλύπτουν για πρώτη φορά ότι το γενεαλογικό τους δέντρο δεν είναι αυτό που πίστευαν. Τα άτομα που συλλαμβάνονται από δότες αρχίζουν να μιλούν για τις εμπειρίες τους και αυτές οι μεμονωμένες ιστορίες έχουν αντίκτυπο στη νομοθεσία. Η Erin Jackson, ιδρύτρια του «We Are Donor Conceived» και σύμβουλος του US Donor Conceived Council ανακάλυψε ότι  είχε συλληφθεί από δότη όταν ήταν 35 ετών. Χάρη στη προσωπική της εμπειρία και στην ενημερωτική της δραστηριότητα, το Κολοράντο πέτυχε να γίνει η πρώτη πολιτεία που εγκατέλειψε την ανώνυμη δωρεά σπέρματος και ωαρίων.⁽⁹⁸⁾ Και άλλες πολιτείες θα ήταν φρόνιμο να ακολουθήσουν το παράδειγμά του επειδή, όπως αναφέρει το «Μητρώο Αδελφών από δότες», «το γενετικό υλικό έχει σημασία!» Επί του παρόντος, οι ΗΠΑ « δεν απαιτούν από τις τράπεζες κατάψυξης γενετικού υλικού να τηρούν ακριβή αρχεία για τις οικογένειες δωρητών σπέρματος, ούτε περιορίζουν τον αριθμό των παιδιών που γεννιούνται από οποιονδήποτε μοναδικό δότη. Εάν ένας δότης αναφέρει μία σοβαρή ασθένεια, δεν υπάρχει τρόπος για τις τράπεζες σπέρματος να ειδοποιήσουν όλες τις εμπλεκόμενες οικογένειες».  ⁽⁹⁹⁾ Πώς υποτίθεται ότι τα παιδιά που έχουν συλληφθεί από δότες συμπληρώνουν με ακρίβεια το οικογενειακό ιστορικό τους σε ένα ιατρείο; Μια μελέτη στο περιοδικό Human Reproduction κατέληξε πως  «Η αποκάλυψη (του γονέα τους) στα παιδιά που έχουν συλληφθεί με γαμέτες δότη δεν πρέπει να είναι προαιρετική». Πρέπει να υπάρχει ένα κεντρικό μητρώο που να παρακολουθεί όλους τους δότες και όλα τα παιδιά που έχουν συλληφθεί από δότες, αλλά αυτό δεν υπάρχει ακόμα παρά την εργασία που έχει γίνει από υποστηρικτές της πρότασης όπως η Wendy Kramer.

Ακόμη και μετά τη νίκη του Κολοράντο και την απαγόρευση της ανώνυμης δωρεάς ωαρίων και σπέρματος, τα άτομα που συλλαμβάνονται από δότη και τα άτομα που γεννήθηκαν από παρένθετη μητρότητα μπορεί να μην έχουν πρόσβαση σε πλήρη και ακριβή πιστοποιητικά γέννησης ή στις πληροφορίες που συνήθως υπάρχουν σε αυτά. Για όσους σε όλο τον κόσμο γεννήθηκαν μετά από σύλληψη  με τη βοήθεια τρίτων, το πιστοποιητικό γέννησης είναι ένα θέμα που απασχολεί και ένας προβληματισμός που αναπτύσσεται διαρκώς. Το «Μητρώο Αδελφών από δότες» εξηγεί ξεκάθαρα το ζήτημα στις Ηνωμένες Πολιτείες:

«Δεν έχει γίνει καμία ομοσπονδιακή αναθεώρηση του πιστοποιητικού γέννησης για την διαλεύκανση των σεναρίων σύλληψης από δότη. Ως εκ τούτου, τα παντρεμένα ζευγάρια σε όλες τις πολιτείες που χρησιμοποιούν σπέρμα δότη έχουν αυτόματα το δικαίωμα να αναφέρουν τον σύζυγο ως πατέρα και οι γυναίκες που χρησιμοποιούν ωάρια δότριας για να μείνουν έγκυες αναφέρονται ως μητέρες στα πιστοποιητικά γέννησης. Κανένας υπεύθυνος δεν τους ρωτά εάν χρησιμοποίησαν κάποιους γαμέτες από δωρεά για να συλλάβουν, ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σχετικά με το δότη που έχει γενετική συγγένεια με το παιδί» ⁽¹⁰⁰⁾

Παιδιά από δότες και παρένθετη μητρότητα συγχρόνως

Τα παιδιά που γεννιούνται από παρένθετη μητρότητα ίσως έχουν ένα επιπλέον στρώμα εξαπάτησης να διαλευκάνουν. Σε πολιτείες όπως η Καλιφόρνια, οι τίτλοι γονεϊκότητας μπορούν να χορηγηθούν στους προβλεπόμενους γονείς πριν το παιδί καν γεννηθεί. Ένας τίτλος προ της γεννήσεως του παιδιού, κάτι σαν τίτλος ιδιοκτησίας, καθιερώνει τον/τους «κατά πρόθεση γονείς» ως νόμιμους γονείς πριν ακόμη από τη γέννηση, προκειμένου να διασφαλίσει ότι το όνομα της παρένθετης μητέρας δεν θα καταγραφεί ποτέ στο πιστοποιητικό γεννήσεως.

Φυσικά, το ίδιο μπορεί να γίνει και μετά το τοκετό, αλλά αυτό απαιτεί τη διαγραφή της μητέρας που γέννησε και την αντικατάσταση του ονόματός της με άλλο. Θα μπορούσε να συμβεί ένα παιδί να δημιουργείται μέσω δότη σπέρματος και ωαρίου και να γεννηθεί από παρένθετη μητέρα και να μην έχει ποτέ κανένα από αυτά τα σημαντικά άτομα στο πιστοποιητικό γέννησής του. Δεν θα έπρεπε κάθε άτομο να έχει δικαίωμα σε μια ακριβή καταγραφή των στοιχείων της γέννησής του;

Κίνδυνοι για τα παιδιά που γεννήθηκαν από εξωσωματική γονιμοποίηση και παρένθετη μητρότητα

Εάν παραλείψατε την ενότητα «Κίνδυνοι για τα παιδιά που γεννήθηκαν από εξωσωματική γονιμοποίηση» για να φτάσετε σε αυτήν την ενότητα, επιστρέψτε και διαβάστε την. Όλοι οι κίνδυνοι που αναφέρονται εκεί θα μπορούσαν να αντιγραφούν και να επισυναφθούν εδώ, επειδή η εξωσωματική γονιμοποίηση απαιτείται σε όλες τις περιπτώσεις κύησης με χαρακτήρες εμπορικής παρένθετης μητρότητας. Επιπλέον, εάν χρησιμοποιηθεί ωάριο ή σπέρμα δότη για τη επίτευξη της παρένθετης μητρότητας, όσες βλάβες περιγράφονται στο «Προβλήματα στο παιδί ή τα παιδιά που γεννήθηκαν από σπέρμα δότη ή ωάριο δότριας» ισχύουν επίσης εδώ. Η έρευνα που μελετά τις επιπτώσεις της γέννησης από παρένθετη μητέρα είναι περιορισμένη. Ωστόσο, υπάρχει μια πραγματικά σημαντική μελέτη που εξετάζει τα αποτελέσματα των παρένθετων κυήσεων επί των εμβρύων. Οι συγγραφείς σε μία μελέτη του 2017 διαπίστωσαν ότι τα νεογνά που γεννήθηκαν από έμβρυα εξωσωματικής που μεταφέρονται σε παρένθετες κυήσεις (σε γυναίκες που δεν έχουν γενετική σχέση με το έμβρυο) έχουν σε αυξημένη συχνότητα ζητήματα υγείας, πρόωρο τοκετό, είναι μωρά χαμηλού βάρους γέννησης, ενώ εμφανίζεται συχνότερα μητρικός διαβήτης κύησης, υπέρταση και προδρομικός πλακούντας, σε σύγκριση με τις ζώσες γεννήσεις που συνελήφθησαν αυθόρμητα και κυοφορήθηκαν από την ίδια γυναίκα. Αυτές οι εγκυμοσύνες είναι επίσης πιο πιθανό να ολοκληρωθούν με καισαρική τομή παρά με κολπικό τοκετό (που ισοδυναμεί με περισσότερους κινδύνους τόσο για την παρένθετη μητέρα όσο και για το μωρό ή για τα μωρά που φέρει). Θυμηθείτε, οποιαδήποτε δυσμενής έκβαση για τη μητέρα μπορεί να επηρεάσει την υγεία και την ευημερία του αγέννητου παιδιού.

Μια άλλη ομάδα ερευνητών που πραγματοποίησε ανάλυση εξήντα εννέα βρεφών που γεννήθηκαν από παρένθετες μητέρες με ξένο γενετικό υλικό, και από παραδοσιακές παρένθετες μητέρες (με δικό τους ωάριο) διαπίστωσαν αύξηση στις πολύδυμες γεννήσεις, αύξηση εισαγωγών στη ΜΕΘ για το μωρό ή τα μωρά, μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο και αυξημένες νοσοκομειακές χρεώσεις «πολύ πολλαπλάσιες από αυτές ενός τελειόμηνου βρέφους που συλλαμβάνεται φυσικά». ⁽¹⁰¹⁾ Ακόμη και με περιορισμένα δεδομένα, μπορούμε να δούμε τη δυσμενή έκβαση και τους αυξημένους κινδύνους για την υγεία τόσο για την παρένθετη μητέρα όσο και για το παιδί ή τα παιδιά. Ελπίζουμε ότι καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά που γεννιούνται από παρένθετες μητέρες, οι ερευνητές θα αποκαλύψουν τους μακροπρόθεσμους κινδύνους για την υγεία, εάν υπάρχουν, σε αυτόν τον πληθυσμό. Μέχρι τότε, είμαστε σε αναμονή.

Επιπλέον, όπως συζητήθηκε στην ενότητα για τις παρένθετες μητέρες, τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι η ανταλλαγή κυττάρων μεταξύ μητέρας-εμβρύου, που ονομάζεται μικροχιμαιρισμός, μπορεί να επηρεάσει τη μελλοντική υγεία τόσο της παρένθετης μητέρας όσο και του εμβρύου/παιδιού.⁽¹⁰²⁾ Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μητρικά κύτταρα μπορούν να μεταναστεύσουν από την έγκυο γυναίκα μέσω του πλακούντα προς το έμβρυο, στο οποίο μπορούν να ενσωματωθούν και να μεταμορφωθούν. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα μητρικά καρκινικά κύτταρα μεταναστεύουν στο έμβρυο ενώ αυτό βρίσκεται μέσα στη μήτρα και μπορούν αργότερα να μετατραπούν σε κύτταρα όγκου στο παιδί. ^(103.104) Καθώς οι επιστήμονες, οι γιατροί και το κοινό μαθαίνουν περισσότερα στην επιστήμη της γενετικής και την κυτταρική ανταλλαγή μεταξύ μητέρας-εμβρύου, γίνεται όλο και πιο εμφανές πόσο σημαντικό είναι το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό, όχι μόνο του «δότη» ωαρίου ή σπέρματος - εάν χρησιμοποιηθεί, αλλά επίσης αυτό της παρένθετης μητέρας, για το παιδί που γεννήθηκε από παρένθετη μητρότητα. Δυστυχώς, οι νέοι νόμοι σε όλο τον κόσμο αφαιρούν τη μητέρα που γέννησε το παιδί από το πιστοποιητικό γέννησης, καθιστώντας τη γνώση της παρένθετης μητέρας και την απόκτηση του ιατρικού της ιστορικού μια πρόκληση για το παιδί, εάν δεν αποκαλυφθεί από τους «κατά πρόθεση» γονείς. Η τρέχουσα ιδεολογία που υποβαθμίζει τον ρόλο του βιολογικού δεσμού της παρένθετης μητέρας και του παρένθετου μωρού δεν βοηθά.
  

 
Διακοπή του φυσικού δεσμού μητέρας-νεογέννητου

Πέρα από τους άμεσους ή ακόμα και μακροπρόθεσμους κινδύνους για την υγεία του παρένθετου παιδιού, είναι επιτακτική ανάγκη οι άνθρωποι να κατανοήσουν ότι οι παρένθετες κυήσεις διακόπτουν σκόπιμα τον φυσικό μητρικό δεσμό που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι από νωρίς στην κύηση, τα μωρά γνωρίζουν και ανταποκρίνονται στο περιβάλλον γύρω τους. Ακούνε τη φωνή της μητέρας που θα τα γεννήσει και μπορούν να αντιληφθούν ήχους, μυρωδιές, παραστάσεις και συναισθήματα. Χωρίς αμφιβολία αυτό δημιουργεί έναν δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού πολύ ανώτερο από αυτό που περιγράφεται από τα γραφεία παρένθετης μητρότητας ως «κάποιου το φρατζολάκι  που το ψήνει ο φούρνος άλλης γυναίκας».

Οι πρώτες 12 εβδομάδες αμέσως μετά τον τοκετό είναι μια περίοδος κατά την οποία το μωρό προσαρμόζεται στον χρόνο εκτός της μήτρας και επιτυγχάνεται η κρίσιμη σύνδεση μητέρας και νεογέννητου,ακόμα κι αν αυτοί δεν είναι πλέον σωματικά συνδεδεμένοι. Περαιτέρω, σε όλο το κόσμο, γίνεται διαχρονικά σημαντική προσπάθεια για αύξηση των ποσοστών θηλασμού για τη βελτίωση της υγείας της μητέρας και του εμβρύου. Τα οφέλη του θηλασμού, τόσο για ένα βρέφος όσο και για τη μητέρα που το γέννησε είναι σημαντικά και καλά τεκμηριωμένα. Φυσικά, η παρένθετη μητέρα μπορεί να αντλεί και να παρέχει το μητρικό της γάλα (συχνά αποτελεί και αυτό μία εμπορική συναλλαγή) στο παιδί που γέννησε, αλλά είναι γνωστό ότι ο διαχωρισμός ενός βρέφους από τη μητέρα που το γέννησε έχει αρνητική επίδραση στη γαλουχία και στην παραγωγή γάλακτος.

Οι συντάκτες αυτής της έκθεσης κρίνουν ανησυχητικό και αδιανόητο το γεγονός ότι τα νοσοκομεία σε εθνικό επίπεδο λαμβάνουν επιδοτήσεις για να γίνουν «φιλικά προς τα μωρά» και να βελτιώσουν τη σίτιση από το μαστό όσο η μητέρα είναι ακόμη στο μαιευτήριο, ενώ η εμπορική παρένθετη μητρότητα αποτρέπει αυτή την επιτυχία και αποτυγχάνει να προσφέρει στα βρέφη τα ισόβια οφέλη του αποκλειστικού θηλασμού. Ή, στο κάτω-κάτω μετατρέπει σε εμπόριο άλλη μία αναπαραγωγική λειτουργία  των γυναικών που είναι πρόθυμες να παράσχουν το μητρικό τους γάλα.

Ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παρένθετων παιδιών

Εξετάζοντας τη περίοδο μετά τις 12 εβδομάδες, μια μελέτη του Ιουνίου 2013 που δημοσιεύτηκε στο Journal of Child Psychology and Psychiatry διαπίστωσε ότι «τα παιδιά από παρένθετη μητρότητα έδειξαν υψηλά επίπεδα δυσκολίας προσαρμογής στην ηλικία των 7 ετών...» και ότι «η απουσία σύνδεσης με τη μητέρα κύησης μπορεί να είναι πιο προβληματική...» Η μελέτη ανέφερε επίσης ότι οι δυσκολίες του παιδιού «μπορεί να έχουν υποαναφερθεί από  τις μητέρες που δώρισαν τα ωάριά τους, καθώς πιθανώς θα ήθελαν να παρουσιάσουν τα παιδιά τους με θετικό τρόπο...» ⁽¹⁰⁵⁾ Και πάλι, δεδομένου ότι η παρένθετη μητρότητα είναι ακόμα σχετικά πρόσφατη κατάσταση, δεν υπάρχουν πολλά μακροπρόθεσμα δεδομένα για την υγεία και την ευημερία των παιδιών που γεννήθηκαν από συμβόλαια παρένθετης μητρότητας. Μελλοντικές μελέτες θα είναι αναγκαίες για τη διερεύνηση των μακροπρόθεσμων αναπτυξιακών, ψυχολογικών και ψυχοκοινωνικών αποτελεσμάτων παιδιών που γεννήθηκαν από παρένθετες μητέρες.

Η Jessica Kern, μια γυναίκα που ανακάλυψε στα 16 της ότι ήταν προϊόν κύησης παρένθετης μητρότητας, γράφει «Νομίζω ότι η εμπορική παρένθετη μητρότητα είναι ένα λάθος. Είναι στη πραγματικότητα μια αγοραπωλησία μωρών και εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος». ⁽¹⁰⁶⁾ To  «The New York State Task Force on Life and the Law» όριζε ότι η εμπορική παρένθετη μητρότητα « δεν μπορούσε να διακριθεί από την πώληση παιδιών και ότι έθετε τα παιδιά σε σημαντικό κίνδυνο ζημίας». ⁽¹⁰⁷⁾ Μήπως και τα άλλα παιδιά που συνελήφθησαν μέσα από συμβόλαια παρένθετης μητρότητας αισθάνονται όπως η Τζέσικα Κερν; Δεν γνωρίζουμε τους λόγους που μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει έρευνα για το πώς νιώθουν οι απόγονοι της παρένθετης μητρότητας για την καταγωγή τους. Η Τζέσικα συνεχίζει στην ιστορία της, «νομίζω ότι λείπει μια πολύ σημαντική φωνή από τη συνεχιζόμενη πολιτιστική συζήτηση για την παρένθετη μητρότητα: οι φωνές των ίδιων των παιδιών. ⁽¹⁰⁸⁾ Μέχρι να μάθουμε από τα παιδιά, η παρένθετη μητρότητα θα συνεχίσει να είναι « μια υπεροπτική άποψη που βάζει στο κέντρο τους ενήλικες ή τους γονείς ενώ τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των νεογέννητων μωρών αγνοούνται».⁽¹⁰⁹⁾

Κίνδυνοι για τη «τρανς» νεολαία που της υποδεικνύεται η διατήρηση της γονιμότητας

Με την ανάπτυξη της θεραπείας «επιβεβαίωσης διεμφυλικών», βλέπουμε μια επέκταση της ιατρικής της γονιμότητας, καθώς το νέο πρότυπο φροντίδας είναι η δυνατότητα διατήρησης της γονιμότητας στα παιδιά που θα «αλλάξουν φύλο». Όπως προσφέρεται προστασία της γονιμότητας, στους παιδιατρικούς ασθενείς με καρκίνο, στους οποίους η γονιμότητα μπορεί να υποστεί βλάβη από τις χημειοθεραπείες ή την ακτινοθεραπεία έτσι και στα παιδιά που πιστεύουν ότι είναι τρανς προσφέρεται επίσης διατήρηση της γονιμότητας καθώς οι ορμόνες του άλλου φύλου και οι χειρουργικές επεμβάσεις βλάπτουν τη γονιμότητά τους. Η διατήρηση της γονιμότητας είναι διαφορετική για εκείνους που δεν έχουν ακόμη περάσει την εφηβεία και για εκείνους που έχουν περάσει την εφηβεία. Για το παιδί που δεν έχει ακόμη περάσει την εφηβεία, ο ιστός των ωοθηκών και των όρχεων συλλέγεται και καταψύχεται αφού δεν υπάρχουν ώριμα ωάρια ή σπέρμα. Στην περίπτωση του ανήλικου παιδιού ή του νεαρού ενήλικα, που έχει περάσει την εφηβεία, αυτός ο ιστός θα έχει ώριμα ωάρια και σπέρμα που μπορούν να συλλεχθούν και να καταψυχθούν. Υπάρχουν πολλά σενάρια που θα πρέπει να εξεταστούν ανάλογα με τις χειρουργικές επεμβάσεις που πιθανόν θα κάνουν αυτά τα παιδιά. Τα νεαρά κορίτσια θα κάνουν υστερεκτομή και διπλή μαστεκτομή και φαλλοπλαστική; Θα αφαιρεθούν οι όρχεις και το πέος στα νεαρά αγόρια; Όταν ερωτηθούν για τη διατήρηση της γονιμότητας, μπορούν οι νέοι που πάσχουν από δυσφορία φύλου να φανταστούν και να κατανοήσουν ένα μέλλον με ή χωρίς παιδιά που έχουν κάποια βιολογική σχέση με εκείνους;

Όπως και με τον παιδιατρικό ασθενή με καρκίνο, αυτή είναι μια νέα πρακτική στην ιατρική γονιμότητας που είναι άκρως κερδοφόρα και πειραματική, που όμως θέτει σε κίνδυνο τις ελπίδες για μελλοντική απόκτηση βιολογικών παιδιών. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο τρεις τεκμηριωμένες γεννήσεις ζωντανών παιδιών από  παιδιατρικές ασθενείς-γυναίκες με καρκίνο που υποβλήθηκαν σε διατήρηση της γονιμότητας μέσω κρυοσυντήρησης ωοθηκών. ^{(110.111.112)}.  Για όσους υποβάλλονται σε θεραπεία για «διαφυλική επιβεβαίωση», το γόνιμο σώμα τους έχει υποστεί βλάβη από τις χειρουργικές επεμβάσεις και τη μακροχρόνια λήψη ορμονών του άλλου φύλου, συνεπώς εάν επιχειρήσουν να συλλάβουν, θα χρειαστεί κάποιος συνδυασμός με συμμετοχή τρίτων.

Επιπτώσεις

Για τους μετόχους των επιχειρήσεων

Ο Rudy Rupak, ιδρυτής του Planet Hospital, ενός παγκόσμιου παρόχου υπηρεσιών στον κλάδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης δήλωσε στους NewYork Times, «Εδώ βρίσκεται ένα μικρό μυστικό για όλους εσάς. Υπάρχει πολλή προδοσία και εξαπάτηση στην εξωσωματική γονιμοποίηση/γονιμότητα/παρένθετη μητρότητα επειδή υπάρχουν πολλά χρήματα που πρέπει να βγουν» ⁽¹¹³⁾ Η βιομηχανία γονιμότητας εκτιμάται ότι είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς καθόλου σημεία επιβράδυνσης.

Για το στείρο ζευγάρι

Δεν αγνοούμε πόσο ζημιογόνος και απελπιστική μπορεί να είναι η υπογονιμότητα. Όπως σε πολλές άλλες δυσκολίες, ο πόνος, η σύγχυση και η θλίψη μπορούν να κατανοηθούν πλήρως μόνο από εκείνους που τις έχουν περάσει. Είναι δύσκολο να χωνέψουμε πως οι επιθυμίες, οι ευχές και τα όνειρά μας γκρεμίζονται από την πραγματικότητα ότι τα παιδιά δεν έρχονται με φυσικό τρόπο. Στον χώρο της υπογονιμότητας, υπάρχει μια βιομηχανία που είναι πρόθυμη και περιμένει να κερδίσει από αυτούς που θέλουν απεγνωσμένα να εκπληρώσουν αυτά τα γκρεμισμένα όνειρα. 

Παρόλα αυτά, είναι πρέπον για όλους μας να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στον κλάδο της γονιμότητας, και να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι ένα σύστημα υψηλού κόστους -  χαμηλής ανταμοιβής που χρησιμοποιεί τον πόνο και την απογοήτευση. Έχουμε ακούσει ζευγάρια να περιγράφουν την εμπειρία τους με τη βιομηχανία γονιμότητας ως «κυκλώνα» ή ως τρενάκι του λούνα παρκ. Μια διαδρομή με απρόοπτες περιστροφές, ξαφνικές ανατροπές και απότομες κατηφοριές, χωρίς τρόπους απεγκλωβισμού. Μόνο μετά από όσα πέρασαν κατάλαβαν πόσο χειραγωγημένοι ήταν. Παρασυρμένοι από ιστορίες επιτυχίας άλλων, από αίθουσες αναμονής γεμάτες φαινομενικά τέλειες οικογένειες και χαμογελαστά μωρά, δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτή τη διαδικασία ακόμα και όταν τα χέρια τους παρέμεναν άδεια παρά τις επεμβάσεις. Δανεισμός χρημάτων από φίλους, την οικογένεια ή την τράπεζα, και μεγαλύτερη παγίδευση στη δίνη και εκείνοι αποφασισμένοι να μην τα παρατήσουν παρά το κόστος (υπολογίζεται σε $12.000-$30.000 ή περισσότερο ανά κύκλο).^{(114 )}Κάθε αποτυχημένη προσπάθεια ή παρέμβαση οδηγεί ένα ζευγάρι να θέλει να συνεχίσει ανεξάρτητα από τις άδειες τσέπες και τα εξουθενωμένα σώματα.

Για τα άτομα που συνεισφέρουν στη σύλληψη με τη βοήθεια τρίτων (δότες-παρένθετες μητέρες)

Οι δότες ωαρίων και σπέρματος στρατολογούνται μέσω διαφημίσεων σε διαδικτυακές αγγελίες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και  πανεπιστημιακές εφημερίδες. Οι διαφημίσεις αναζητούν ένα συγκεκριμένο προφίλ ατόμου. Να είναι έξυπνο, ελκυστικό, αθλητικό και υγιές. Οι δότριες ωαρίων μπορούν να πληρωθούν από $5.000 έως $100.000, ενώ οι δότες σπέρματος συνήθως βγάζουν μερικές εκατοντάδες δολάρια. Αυτές οι διαφημίσεις δωρητών ωαρίων, σπάνια έως ποτέ κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στους πιθανούς κινδύνους της διαδικασίας για την υγεία και αποκρύπτουν ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ μακροχρόνιες μελέτες. Το «The Tech» από το MIT έγραψε, « πολλές διαφημίσεις που βρίσκονται σε εφημερίδες πανεπιστημίων δεν εξηγούν την ιατρική διαδικασία της δωρεάς ωαρίων, ούτε τους σχετικούς κινδύνους σε οποιαδήποτε επανάληψή της». ⁽¹¹⁵⁾ Η δωρεά σπέρματος είναι χωρίς τους κινδύνους για την υγεία που έχει η δωρεά ωαρίων, αλλά και οι δύο πρακτικές περιλαμβάνουν τη δημιουργία παιδιών που θα αποκοπούν σκόπιμα από τον βιολογικό τους γονέα. Το μάρκετινγκ και η διαφήμιση μιλούν για το «δώρο» της ζωής, χωρίς όμως να σκέπτονται στα σοβαρά το «δώρο» που είναι το παιδί. Τέτοιες πληροφορίες είναι απαραίτητες για τη λήψη αποφάσεων και τη συναίνεση των δοτών μετά από αληθινή και πλήρη ενημέρωση.

Για να γίνει μια γυναίκα παρένθετη μητέρα, η βιομηχανία γονιμότητας αναζητά επίσης ένα συγκεκριμένο προφίλ. Μια γυναίκα που θέλει να γίνει παρένθετη μητέρα συνήθως απαιτείται να είναι εντός ορισμένων ορίων ηλικίας, να έχει καλή γενική υγεία, να περάσει τις εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου, όπως κάποια ψυχολογικά τεστ και να έχει γεννήσει τουλάχιστον ένα βιολογικό παιδί. Αυτές οι απαιτήσεις δεν είναι πάντα υποχρεωτικές και φυσικά υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά που κάνουν μια γυναίκα να προβάλλει ως «καλή» παρένθετη μητέρα.

Αυτά τα άλλα, ελκυστικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν: να έχει ασφάλεια υγείας, μεταφορικό μέσο, χρόνο να διαθέσει για μια κύηση εννέα μηνών και οικογενειακή υποστήριξη. Λαμβάνοντας υπόψη τον πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών υπάρχει μια ομάδα γυναικών που είναι πιθανό να έχει όλα αυτά τα επιθυμητά χαρακτηριστικά: οι σύζυγοι στρατιωτικών. Σύμφωνα με την καθηγήτρια κοινωνιολογίας Elizabeth Ziff, οι σύζυγοι στρατιωτικών είναι οι «κλασικές Αμερικανίδες παρένθετες». ⁽¹¹⁶⁾ Σύζυγοι στρατιωτικών και άλλες γυναίκες, συχνά χαμηλού εισοδήματος ή οικονομικά μειονεκτικές ⁽¹¹⁷⁾ , με αυτά τα χαρακτηριστικά μπαίνουν στο στόχαστρο της βιομηχανίας γονιμότητας.

Επί του παρόντος, το μάρκετινγκ και η διαφήμιση της παρένθετης μητρότητας (παρόμοια με της «δωρεάς» ωαρίων) δηλώνουν μόνο τα «πλεονεκτήματα της πώλησης των ωαρίων σας ή της ενοικίασης  της μήτρα σας», χωρίς να γίνεται αναφορά στους μυριάδες κινδύνους. Οι μεσίτες και οι κλινικές, που αποκομίζουν τα μεγαλύτερα κέρδη, προβάλλουν αντίσταση στις εκκλήσεις να γίνουν οι απαραίτητες μελέτες και στις προειδοποιήσεις προς τις γυναίκες για πιθανούς κινδύνους, ⁽¹¹⁸⁾θέτοντας σε κίνδυνο την ψυχική και σωματική υγεία αυτών των γυναικών. Ως εκ τούτου, υπάρχει αδυναμία παροχής κατάλληλης ενημερωμένης συγκατάθεσης. Σε ένα έθνος όπου η ενημερωμένη συναίνεση αποτελεί τόσο ηθική όσο και νομική υποχρέωση των παρόχων ιατρικών υπηρεσιών, όταν πρόκειται για τον κλάδο της γονιμότητας, οι γυναίκες μας παραπλανούνται και το ιατρικό κατεστημένο αποτυγχάνει παταγωδώς.

Προς τη κοινωνία

Η χώρα μας, επιτρέπει στη βιομηχανία της γονιμότητας να πρωτοστατεί και να προωθεί την ευγονική εμπορευματοποίηση. Μια δημοσκόπηση του March of Dimes το 1993 διαπίστωσε ότι το 11% των γονέων δήλωσαν ότι θα απέβαλλαν ένα έμβρυο του οποίου το γονιδίωμα είχε προδιάθεση για παχυσαρκία. Τέσσερις στους 5 θα απέβαλλαν ένα έμβρυο αν μεγάλωνε με αναπηρία. Το 43%  δήλωσαν ότι θα χρησιμοποιούσαν τη γενετική μηχανική εάν ήταν διαθέσιμη απλώς για να βελτιώσουν την εμφάνιση του παιδιού τους. ⁽¹¹⁹⁾ Με την ART, η επιλογή των απογόνων μας ποτέ δεν ήταν ευκολότερη και ο εμβρυϊκός θάνατος δεν ήταν ποτέ πιο αποδεκτός στον πολιτισμό μας. Τα έμβρυα που δημιουργούνται με τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης ελέγχονται γενετικά. Τα «αποδεκτά» έμβρυα εμφυτεύονται και τα «ανεπιθύμητα» έμβρυα καταστρέφονται ή μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην έρευνα. Η ταξινόμηση των εμβρύων είναι πολύ υποκειμενική. Μια κλινική γονιμότητας παραδέχεται με ειλικρίνεια ότι, « ενώ μπορούμε να κάνουμε εμπεριστατωμένες εικασίες για τις δυνατότητες ενός εμβρύου, με βάση την εμπειρία πολλών εμβρυολόγων που έχουν βαθμολογήσει εκατομμύρια έμβρυα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις εμβρύων με κακούς βαθμούς που κάνουν τέλειες εγκυμοσύνες και τέλεια έμβρυα που δεν τα καταφέρνουν. Επίσης, ανεξάρτητα από το σύστημα βαθμολόγησης, η αξιολόγηση του εμβρύου δεν μας λέει τι συμβαίνει μέσα στο έμβρυο γενετικά».⁽¹²⁰⁾

Δυστυχώς, η έμφαση της κουλτούρας μας στο γενετικά «πρέπον» και η δυσκολία μας να αγκαλιάσουμε αυτούς που είναι «λιγότερο καθωσπρέπει» τροφοδοτούν τη νοοτροπία της ευγονικής και η βιομηχανία γονιμότητας χαίρεται να υποχρεώσει όποιον την επιθυμεί να πληρώσει γι' αυτήν. Αλλά ποιος αποφασίζει ποιο είναι γονίδιο ασθένειας και ποιο είναι απλώς μια διαφορετική γενετική κατάσταση; Ποιος αποφασίζει ποιο είναι ένα «επιθυμητό» ή ένα «ανεπιθύμητο» έμβρυο;

Ο κοινωνιολόγος του πανεπιστημίου Rutgers, Marque-Louisa Miringoff παρατήρησε:

 « Στην επιδίωξη της καλής υγείας, έχουμε αρχίσει να βαδίζουμε στην οριακή γραμμή της «ανθρώπινης επιλογής». Συχνά επιλέγουμε να αποκλείσουμε ορισμένες ασθένειες ή ακριβέστερα, ορισμένα ανθρώπινα όντα με αυτές τις ασθένειες» ⁽¹²¹⁾ Με τη φρίκη των ευγονικών πρακτικών του παρελθόντος ακόμα στον καθρέφτη της ιστορίας, μια νέα μορφή ευγονικής έχει εμφανιστεί.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι πρόσθετες παροχές της εξωσωματικής γονιμοποίησης βασίζονται σε ανεπαρκή επιστημονικά στοιχεία, έχουν φτωχά αποτελέσματα και προωθούν την ιδέα της δημιουργίας ενός «τέλειου» παιδιού, ενώ (ανακριβώς και παραπλανητικά) υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία.

Οι διαφημίσεις για "δωρεά" ωαρίων στοχεύουν συνήθως σε συγκεκριμένα φυλετικά, σωματικά και διανοητικάχαρακτηριστικά — δίνοντας στους γονείς την ευκαιρία (ή τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να είναι σε θέση) να δημιουργήσουν ένα παιδί με ειδικά χαρακτηριστικά στα μέτρα του πελάτη. Το καλοκαίρι του 2000, η Minnesota Daily, η φοιτητική εφημερίδα του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, δημοσίευσε μια διαφήμιση για δότριες ωαρίων. Οι προτιμώμενες δότριες ήταν γυναίκες 1,68m ή υψηλότερες, λευκής φυλής, με καλή ακαδημαϊκή απόδοση, χωρίς γενετικές ασθένειες ενώ δινόταν πρόσθετη αποζημίωση σε εκείνες με μαθηματικές, μουσικές ή αθλητικές ικανότητες. Η διαφήμιση ανέφερε ότι οι αποδεκτές δωρήτριες θα αμείβονταν με έως και 80.000 $ για τα ωάριά τους.

Παρόμοιες διαφημίσεις, που στόχευαν τον ασιατικό πληθυσμό, αφαιρέθηκαν από το MIT για τις φυλετικές διακρίσεις που υπονοούσαν. Το ΜΙΤ ανέφερε πως « η στρατηγική τοποθέτηση αυτών των διαφημίσεων σε εφημερίδες που έχουν κοινό μόλις 20 ετών, σε ιδρύματα «ελίτ», είναι σχεδόν εξίσου ανησυχητική με τη ρητορική που υπάρχει στις διαφημίσεις. Ορισμένες εκφράζουν στερεότυπα και είναι ρατσιστικές, κυρίως αυτές που θέλουν να συνδέουν τις Ασιάτισσες με γενικούς χαρακτηρισμούς όπως « έξυπνες » ή με «υψηλές επιδόσεις». « Αυτές οι διαφημίσεις μειώνουν τις Ασιάτισσες στο επίπεδο του εμπορεύματος» ⁽¹²²⁾ Θέλουν πραγματικά οι Ηνωμένες Πολιτείες να εμπλακούν ή να συμμετέχουν ενεργά στην αύξηση των ευγονικών πρακτικών; Πρέπει να αντισταθούμε στους νέους ευγονιστές που είναι ενσωματωμένοι στη βιομηχανία γονιμότητας, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε ένα αληθινά ανθρώπινο μέλλον.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, από οικονομική άποψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στην κορυφή της αγοράς παρένθετης μητρότητας, καθώς δείχνουν να είναι μια ελκυστική επιλογή για τους κατά πρόθεση γονείς λόγω της παραπλανητικής αντίληψης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ρυθμίσει την παρένθετη μητρότητα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ασφαλής για όλους τους εμπλεκόμενους. Κάτω από αυτήν την ασάφεια, η αμερικανική βιομηχανία παρένθετων μητέρων εργάζεται υπέρ των παγκόσμιων αγορών στα παιδιά, παρόλο που ειδικοί και συμβούλια από άλλα έθνη θεωρούν τις αγορές παρένθετων μητέρων ως ξεκάθαρη πώληση μωρών και εμπορία παιδιών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν ομοσπονδιακή πολιτική που να διέπει την εμπορική παρένθετη μητρότητα, όπως χώρες σαν το Καναδά. Ένα συνονθύλευμα πολιτειακών νόμων διέπει την πρακτική σε κάθε πολιτεία ξεχωριστά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες γενικά παραμένουν ένα hotspot για τον αναπαραγωγικό τουρισμό και σε πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, έχουν γραφτεί νόμοι για την παρένθετη μητρότητα που προστατεύουν τους αγοραστές γονείς. Κατά πρόθεση γονείς από μέρη όπως η Κίνα ή η Γαλλία, όπου η παρένθετη μητρότητα είναι παράνομη, έρχονται σε πολιτείες όπως η Καλιφόρνια για να εκπληρώσουν το όνειρό τους να γίνουν γονείς. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν για τα ηθικά διλήμματα και τη ζημία προς όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, για τη διεθνή «δωρεά» ωαρίων και σπέρματος και τα συμβόλαια παρένθετης μητρότητας, αλλά αυτές οι ανησυχίες δεν θα εξεταστούν σε αυτό το έγγραφο.

Για όσους ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι νόμοι γύρω από την ART ρυθμίζονται κυρίως σε πολιτειακό επίπεδο. Ωστόσο, ένα νέο ομοσπονδιακό νομοσχέδιο με τίτλο « Το δικαίωμα να οικοδομήσουμε μια οικογένεια, του 2022 » ^{(123 )}έχει εισαχθεί « για να απαγορεύσει τον περιορισμό της πρόσβασης στη τεχνολογία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και κάθε ιατρικά απαραίτητη υπηρεσία γύρω από αυτήν την τεχνολογία». ⁽¹¹³⁾ Αυτό το νέο νομοσχέδιο θέτει τη βάση για όσους διεκδικούν νομικά όχι μόνο το δικαίωμα σε ένα παιδί, αλλά το δικαίωμα σε ένα παιδί με οποιοδήποτε τεχνολογικό μέσο και χωρίς καμία κρατική παρέμβαση. Αυτή η νομοθεσία θα επεκτείνει την πρόσβαση στην ART για να δημιουργηθεί ένα μωρό βάσει σχεδιασμού και οι επιμέρους πολιτείες θα υποχρεωθούν να το επιτρέψουν.

Αυτή η διαδικασία δεν προσφέρει καμία απολύτως προστασία για τα μωρά που δημιουργούνται μέσω ART, ούτε για τις παρένθετες μητέρες ή τις «δότριες» ωαρίων καθώς η τεχνολογία προχωρά και εξελίσσεται. Στην πραγματικότητα, ενώ παρέχεται σε κάποιους «το δικαίωμα να φτιάξουν μια οικογένεια», τα δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών θα αγνοηθούν σε αυτή τη διαδικασία. 

Οι υποστηρικτές αυτού του νομοσχεδίου και άλλων σαν αυτό που εμφανίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, θέλουν να τονίζουν την οικονομική επιβάρυνση που συχνά δυσκολεύει όσους παλεύουν με τη στειρότητα. Μπορούμε να κατανοήσουμε πως η δημιουργία μωρών υψηλής τεχνολογίας έρχεται με ένα βαρύ αντίτιμο, αλλά αυτοί οι νόμοι δεν διαγράφουν το κόστος αυτών (των συχνά ανεπιτυχών) τεχνολογιών, αλλά μάλλον το μετατοπίζουν στους φορολογούμενους. Η υψηλή τιμή για την ART ποικίλλει ανάλογα με τη διαδικασία και αυξάνεται με οποιοδήποτε επιπλέον πρόσθετη υπηρεσία. Ωστόσο, το τελικό κόστος συχνά υπερβαίνει κατά πολύ την αρχική εκτίμηση. Δημοσιεύτηκε στο World Journal of Obstetrics and Gynecology ότι «Το κόστος μητρότητας για τις παρένθετες γυναίκες υπερβαίνει αυτό των γυναικών που κυοφορούν φυσικά και αυτό το κόστος μεγεθύνεται ιδιαίτερα σε γυναίκες με τρίδυμα και πολύδυμα.» ⁽¹²⁴⁾

 Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι παρένθετες κυήσεις οδήγησαν σε αύξηση των πολύδυμων γεννήσεων, αύξηση στην εισαγωγή στις ΜΕΘ για το μωρό και μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο, με νοσοκομειακές χρεώσεις πολλαπλάσιες αυτών ενός τελειόμηνου βρέφους που συλλαμβάνεται φυσικά. ⁽¹²⁵⁾ Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που συνέλαβαν με χρήση ART είχε υψηλότερες νοσοκομειακές χρεώσεις κατά τον τοκετό σε σύγκριση με τις γυναίκες που συνέλαβαν φυσικά. Αυτό το υψηλό κόστος είναι άμεσο αποτέλεσμα της φύσης των κυήσεων με ART που μερικές φορές απαιτεί από τις γυναίκες να εισάγονται σε κέντρα εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου εβδομάδες ή μήνες πριν το τοκετό. ⁽¹²⁶⁾ Πρέπει να επωμιστούν αυτό το βάρος τα νοσοκομεία και οι φορολογούμενοι; 

Και επιπλέον,  συγκρίνοντας μονήρεις κυήσεις με πολλαπλές, τα στοιχεία έδειξαν ότι οι χρεώσεις των νοσοκομείων για παρένθετα δίδυμα αυξήθηκαν 26 φορές και για παρένθετα τρίδυμα αυξήθηκαν 173 φορές (ανά βρέφος)! ⁽¹²⁷⁾Τα έξοδα δεν σταματούν κατά το τοκετό. Οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια ή επιπλοκή μπορεί να εκδηλωθεί αργότερα και θα αντιμετωπισθεί τόσο για τη γυναίκα όσο και για το παιδί.

Τα παιδιά που γεννιούνται από παρένθετη μητρότητα έχουν περισσότερες πιθανότητες να γεννηθούν πρόωρα. Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι τα παιδιά που γεννιούνται πρόωρα έχουν μακροχρόνιες συνέπειες για την υγεία και ζητήματα που μπορεί να απαιτούν συνεχή ιατρική φροντίδα. Ποιος θα πληρώσει και θα φροντίσει τις «δότριες» ωαρίων που αναπτύσσουν καρκίνο αργότερα στη ζωή τους από τα υψηλά επίπεδα ορμονών στα οποία εκτέθηκαν; Ποιος πρέπει να πληρώσει για την ψυχική υγεία των γυναικών που παλεύουν με επιλόχειο κατάθλιψη αφού δώσουν το παιδί ή τα παιδιά που κυοφορούσαν στους κατά πρόθεση γονείς; Δεν θα έπρεπε οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι πάροχοι υγείας αντί για την προώθηση της ART, να παράσχουν εκπαίδευση, υποστήριξη και φροντίδα για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να μην βασίζονται σε ακριβές, επεμβατικές, αναξιόπιστες, επιβλαβείς τεχνολογίες εκμετάλλευσης όπως η ART;

Φυσικά, οι επιπτώσεις της υπογονιμότητας είναι καταστροφικές και μπορούν να κατανοηθούν πλήρως μόνο από όσους βαδίζουν μέσα στον πόνο, τη σύγχυση και τη θλίψη που προκαλεί. Ωστόσο, η λύση δεν θα δοθεί από τη βιομηχανία γονιμότητας ή από  νόμους που παρέχουν απεριόριστη πρόσβαση στη βιομηχανία γονιμότητας. Ενώ οι ιστορίες υπογονιμότητας αναδεικνύουν τον πόνο και τη προσπάθεια εκπλήρωσης του ονείρου μιας οικογένειας, ωστόσο αυτό δεν δικαιώνει το γεγονός ότι πρακτικές όπως η παρένθετη μητρότητα και η «δωρεά» ωαρίων αποτυγχάνουν να προστατεύσουν γυναίκες και τα παιδιά, προκαλώντας συχνά ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και θλίψη μέσα από τη διαδικασία.

Το 2011 η Dr. Joyce Harper, συνέγραψε ένα άρθρο περιγράφοντας την ανάγκη για εκπαίδευση σε θέματα γονιμότητας και την ανάγκη για βελτίωση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη γονιμότητα. Σε αυτό αναφέρει:

«Η παροχή ακριβούς πληροφόρησης σχετικά με τη γονιμότητα πρέπει πλέον να γίνει υποχρεωτικό μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος ώστε να υπάρξει ευαισθητοποίηση σχετικά με τη γονιμότητα. Όπως συμβαίνει με όλους τους τομείς της υγείας, για να παραμείνει κάποιος υγιής πρέπει να ενδυναμωθεί με γνώση. Είναι καιρός να διασφαλίσουμε ότι τα εργαλεία θα είναι από δω και πέρα διαθέσιμα για όσους θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της τεκνοποίησης στον 21^ο  αιώνα.»

Είναι αλήθεια, χρειαζόμαστε περισσότερη εκπαίδευση, ειδικά στα θέματα υγείας των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της «δωρεάς» ωαρίων και της παρένθετης μητρότητας. Χρειαζόμαστε περισσότερα δεδομένα για τα αποτελέσματα της ART, τόσο στις γυναίκες όσο και στα παιδιά που γεννούν. Αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι θεραπείες γονιμότητας με δημόσια χρηματοδότηση και αυξανόμενο κόστος υγειονομικής περίθαλψης των γυναικών που χρησιμοποιούνται και μετά παραμερίζονται από τη βιομηχανία γονιμότητας. Η ουσία είναι ότι οι «θεραπείες» ART που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο είναι υψηλού κινδύνου, χαμηλής ανταμοιβής και δυστυχώς, χρησιμοποιούνται, ίσως ακούσια, ως δόλωμα και παγίδα για να γαντζώσουν απελπισμένους ανθρώπους στη δίνη της βιομηχανίας της γονιμότητας . Επιπλέον, η θεραπεία της «στειρότητας» δεν είναι ιατρικά απαραίτητη. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες καθυστερούν τη δημιουργία οικογένειας για διάφορους λόγους. Η προοπτική της χρήσης δολαρίων από τους φορολογούμενους για την προσφορά ART σε άνδρες ή γυναίκες που απλώς περίμεναν πολύ καιρό για το οικογενειακό τους πρόγραμμα δεν πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Όπως δήλωσε η Dr. Harper, πιστεύω ότι η εκπαίδευση και η καλή κατανόηση  της σχέσης κόστους- ευκαιρίας είναι μια απάντηση.

Τέλος, εναπόκειται σε εμάς να εξετάσουμε το μακροπρόθεσμο κόστος για την υγεία ως έθνος, εάν θα συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στην τεχνολογία για τη δημιουργία οικογενειών. Όπως έχουμε ήδη περιγράψει σε αυτό το έγγραφο, υπάρχουν κίνδυνοι για την υγεία όλων των μερών που εμπλέκονται στην ART. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αγωνιζόμαστε να φροντίσουμε σωστά και με ασφάλεια τις μητέρες και τα νεογνά. Η μητρική νοσηρότητα και θνησιμότητα είναι αβυσσαλέα υψηλή σε σύγκριση με άλλες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η καρδιαγγειακή νόσος είναι η κύρια αιτία μητρικής θνησιμότητας. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα ποσοστά μητρικής νοσηρότητας και θνησιμότητας στις ΗΠΑ αυξάνονται εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του CDC, οι αναφορές δείχνουν ότι η σοβαρή μητρική νοσηρότητα έχει αυξηθεί από 49,5 % το 1993 σε 144% το 2014. Η προεκλαμψία, ένας κίνδυνος της ART (της παρένθετης μητρότητας και όχι μόνο), είναι μια από τις κύριες αιτίες μητρικής νοσηρότητας και θνησιμότητας. Η προεκλαμψία, είναι μια επιπλοκή της εγκυμοσύνης που χαρακτηρίζεται από υψηλή αρτηριακή πίεση ή/και υψηλά επίπεδα πρωτεΐνης στα ούρα (πρωτεϊνουρία)  που υποδηλώνουν νεφρική βλάβη και/ή άλλα σημεία βλάβης οργάνων. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η προεκλαμψία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές, ακόμη και θανατηφόρες, επιπλοκές τόσο για τη μητέρα όσο και για το μωρό. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ανεπιθύμητες εκβάσεις της εγκυμοσύνης, όπως η προεκλαμψία, έχουν τεκμηριωθεί ως παράγοντες κινδύνου για μελλοντική καρδιαγγειακή νόσο.

Είναι σαφές ότι η ART θέτει μια μητέρα σε κίνδυνο για δυσμενή έκβαση της εγκυμοσύνης της, συμπεριλαμβανομένης της προεκλαμψίας. Γνωρίζοντας αυτό και βάζοντας τα κομμάτια μαζί, φαίνεται ότι υπάρχει ένας επικίνδυνα ανθυγιεινός κύκλος για τις γυναίκες που χρησιμοποιούν ή χρησιμοποιούνται από την ART και την υγεία τους. Τέλος, όπως οι συντάκτες μιας πρόσφατης ανασκόπησης του Χάρβαρντ επισημαίνουν,  «Πάνω από 700 γυναίκες πεθαίνουν από επιπλοκές που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, και τα δύο τρίτα αυτών των θανάτων μπορούν να προληφθούν…»

Ρωτάμε λοιπόν, γιατί η ιατρική συνεχίζει να παραπέμπουν ασθενείς στη βιομηχανία γονιμότητας; Γιατί θεωρούμε έντιμο αυτόν τον φαύλο κύκλο της κακής φροντίδας που μπορεί να οδηγήσει σε δια βίου, επικίνδυνα αποτελέσματα για την υγεία; Γιατί τα ζευγάρια με υπογονιμότητα οδηγούνται βιαστικά σε έναν αυτοκινητόδρομο γονιμότητας; Γιατί δεν εκπαιδεύουμε τους νέους άνδρες και τις νέες γυναίκες σχετικά με τη γονιμότητά τους και δεν τους ενημερώνουμε για το πόσο εύθραυστη είναι η γονιμότητα; Γιατί δεν ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα για έρευνα ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τα αίτια της υπογονιμότητας και τις κατάλληλες θεραπείες αντί να κατευθύνουμε τρέχοντας τους ανθρώπους στην ART; Γιατί δεν υποχρεώνουμε τον κλάδο της γονιμότητας να αναλάβει ευθύνες και πρωτοβουλίες για την παροχή καλύτερης, ολιστικής, φροντίδας αποκατάστασης; Γιατί νόμοι όπως ο νόμος για την «Οικοδόμηση της οικογένειας του 2022» λαμβάνονται υπόψη;

Συμπέρασμα

Μέσα από αυτή την έκθεση δείξαμε πώς πρακτικές όπως η παρένθετη μητρότητα και η «δωρεά» ωαρίων αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τις γυναίκες και τα παιδιά και πώς η ART έχει προκλήσεις, περιορισμούς και συνέπειες που πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά. Πολλοί έχουν δοκιμαστεί από τη στειρότητα, είτε στη προσωπική τους ζωή τους είτε μέσα από δοκιμασίες των δικών τους. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο λαχταρούν να αγαπήσουν και να φροντίσουν τα παιδιά. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφική και αποκαρδιωτική μπορεί να είναι η αδυναμία σύλληψης, η απάντηση ή η θεραπεία δεν μπορεί να αναζητηθεί στη βλάβη ή την εκμετάλλευση του άλλου. Η λύση για τη στειρότητα ή την αδυναμία απόκτησης γενετικών απογόνων δεν δίνεται από τη βιομηχανία γονιμότητας ή από νόμους που παρέχουν απεριόριστη πρόσβαση στη βιομηχανία γονιμότητας. Είναι επιτακτική ανάγκη για το κοινό μας ανθρώπινο μέλλον και για την αξιοπρέπεια όλης της ανθρωπότητας να ελέγχεται εξονυχιστικά η βιομηχανία γονιμότητας κάτω από το ηθικό μικροσκόπιο και να ενημερώνονται οι άνθρωποι για τις βλάβες που μπορεί να προκαλέσει.

Παραπομπές:

1. https://www.nichd.nih.gov/health/topics/infertility/conditioninfo/common
2. Chandra, A., Copen, C.E., & Stephen, E.H. (2013). Infertility and Impaired Fecundity in the United States, 1982-2010: Data from the National Survey of Family Growth. National Health Statistics Reports, 67, 1-19. Retrieved February 7, 2018, from https://www.cdc.gov/nchs/data/nhsr/nhsr067.pdf (PDF 328 KB)
3. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/infertility
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9302705/
5. https://www.nichd.nih.gov/health/topics/infertility/conditioninfo/common
6. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S001502821501924X
7. Machado CS. The fate of surplus embryos: ethical and emotional impacts on assisted reproduction. JBRA Assist Reprod. 2020 Jul 14;24(3):310-315. doi: 10.5935/1518-57.20200015. PMID: 32202746; PMCID: PMC7365528. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7365528/#:~:text=In%20some%20cases%2C%20surplus%20embryos,is%20a%20donation%20of%20cells.
8. Smolin, David. Cumberland Law Review, 2019, The One Hundred Thousand Dollar Baby: The Ideological Roots of a New American Export. https://works.bepress.com/david_smolin/20
9. Meilaender, Gilbert. Bioethics: A Primer for Christians. W.B. Eerdmans Pub. Co., 2005.
10. Smolin, David. Cumberland Law Review, 2019, The One Hundred Thousand Dollar Baby: The Ideological Roots of a New American Export. https://works.bepress.com/david_smolin/20
11. https://cbc-network.org/2022/05/pgd-and-pes-what-you-should-know-about-these-ivf-add-ons/
12. https://www.cbsnews.com/losangeles/news/same-sex-couple-sues-fertility-clinic-over-alleged-wrong-sex-embryo-implant/
13. https://www.christianpost.com/news/judge-rules-frozen-embryos-are-property-cites-slavery-law.html
14. Institute of Medicine and the National Research Council of the National Academies, “Assessing the Medical Risks of Human Oocyte Donation for Stem Cell Research: Workshop Report,” 2007.
15. Hurley VA, Osborn JC, Leoni MA, Leeton J. Ultrasound-guided embryo transfer: a controlled trial. Fertil Steril. 1991; 55:559–562. doi: 10.1016/S0015-0282(16)54185-5
16. Levi-Setti PE, Cirillo F, Scolaro V, Morenghi E, Heilbron F, Girardello D, Zannoni E, Patrizio P. Appraisal of clinical complications after 23,827 oocyte retrievals in a large assisted reproductive technology program. Fertil Steril. 2018 Jun;109(6):1038-1043.e1. doi: 10.1016/j.fertnstert.2018.02.002. Epub 2018 Jun 2. PMID: 29871795. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(18)30073-6/fulltext.
17. Levi-Setti PE, Cirillo F, Scolaro V, Morenghi E, Heilbron F, Girardello D, Zannoni E, Patrizio P. Appraisal of clinical complications after 23,827 oocyte retrievals in a large assisted reproductive technology program. Fertil Steril. 2018 Jun;109(6):1038-1043.e1. doi: 10.1016/j.fertnstert.2018.02.002. Epub 2018 Jun 2. PMID: 29871795. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(18)30073-6/fulltext.
18. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(08)04125-3/fulltext
19. Levi-Setti PE, Cirillo F, Scolaro V, Morenghi E, Heilbron F, Girardello D, Zannoni E, Patrizio P. Appraisal of clinical complications after 23,827 oocyte retrievals in a large assisted reproductive technology program. Fertil Steril. 2018 Jun;109(6):1038-1043.e1. doi: 10.1016/j.fertnstert.2018.02.002. Epub 2018 Jun 2. PMID: 29871795. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(18)30073-6/fulltext.
20. Levi-Setti PE, Cirillo F, Scolaro V, Morenghi E, Heilbron F, Girardello D, Zannoni E, Patrizio P. Appraisal of clinical complications after 23,827 oocyte retrievals in a large assisted reproductive technology program. Fertil Steril. 2018 Jun;109(6):1038-1043.e1. doi: 10.1016/j.fertnstert.2018.02.002. Epub 2018 Jun 2. PMID: 29871795. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(18)30073-6/fulltext.
21. Woodriff M, Sauer MV, Klitzman R. Advocating for longitudinal follow-up of the health and welfare of egg donors. Fertil Steril. 2014 Sep;102(3):662-6. doi: 10.1016/j.fertnstert.2014.05.037. Epub 2014 Jun 25. PMID: 24973037; PMCID: PMC4416474. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4416474/
22. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(08)04125-3/fulltext
23. Woodriff M, Sauer MV, Klitzman R. Advocating for longitudinal follow-up of the health and welfare of egg donors. Fertil Steril. 2014 Sep;102(3):662-6. doi:10. 1016/j.fertnstert.2014.05.037. Epub 2014 Jun 25. PMID: 24973037; PMCID: PMC4416474. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4416474/
24. https://www.ourbodiesourselves.org/blog/egg-donation-seems-easy-but-questions-and-health-risks-remain/
25. See for example, Jadva, V., Freeman, T.,Kramer, W., and Golombok, S. (2010). Human Reproduction, "Sperm and oocyte donors’ experiences of anonymous donation and subsequent contact with their donor offspring."
26. https://www.wearedonorconceived.com
27. https://pubed.ncbi.nlm.nih.gov/33367704/
28. https://www.cnbc.com/2019/05/09/millennials-are-driving-down-the-cost-of-egg-freezing.html
29. Institute of Medicine and the National Research Council of the National Academies, “Assessing the Medical Risks of Human Oocyte Donation for Stem Cell Research:Workshop Report,” 2007.
30. https://www.pfcla.com/blog/egg-freezing-costs
31. https://www.nbcnews.com/news/all/heartbreak-anxiety-lawsuits-egg-freezing-disaster-year-later-n978891
32. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(22)00254-0/fulltext#secsectitle0105
33. https://www.nytimes.com/2022/09/23/health/egg-freezing-age-pregnancy.html
34. European Society of Human Reproduction and Embryology. ART Fact Sheet. https://www.eshre.eu/Europe/Factsheets-and-infographics
35. https://nccd.cdc.gov/drh_art/rdPage.aspx?rdReport=DRH_ART.ClinicInfo&rdRequestForward=True&ClinicId=9999&ShowNational=1
36. https://www.nytimes.com/2008/06/10/health/10pati.html
37. https://cbc-network.org/2023/04/venus-rising-with-stacy-what-i-learned-about-the-predatory-ivf-industry/
38. Luke B, Brown MB, Wantman E, Baker VL, Doody KJ, Seifer DB, Spector LG. Risk of severe maternal morbidity by maternal fertility status: a US study in 8 states. Am J Obstet Gynecol. 2019 Feb;220(2): 195.e1-195.e12. doi: 10.1016/j.ajog.2018.10.012. Epub 2018 Oct 12. PMID: 30321527; PMCID: PMC9758649. < https://www.ajog.org/article/S0002-9378(18)30894-9/fulltext?fbclid=IwAR0CdiERVQh3GJJVt4SGWoC2EZT_9UUrUbR66CAujxBNL10M3OWdKZhkZOI>.
39. Wu P, Sharma GV, Mehta LS, Chew-Graham CA, Lundberg GP, Nerenberg KA, Graham MM, Chappell LC, Kadam UT, Jordan KP, Mamas MA. In-Hospital Complications in Pregnancies Conceived by Assisted Reproductive Technology. J Am Heart Assoc. 2022 Mar;11(5):e022658. doi: 10.1161/JAHA.121.022658. Epub 2022 Feb 22. PMID: 35191320; PMCID: PMC9075081. https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/JAHA.121.022658
40. Wu P, Sharma GV, Mehta LS, Chew-Graham CA, Lundberg GP, Nerenberg KA, Graham MM, Chappell LC, Kadam UT, Jordan KP, Mamas MA. In-Hospital Complications in Pregnancies Conceived by Assisted Reproductive Technology. J Am Heart Assoc. 2022 Mar;11(5):e022658. doi: 10.1161/JAHA.121.022658. Epub 2022 Feb 22. PMID: 35191320; PMCID: PMC9075081. https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/JAHA.121.022658
41. https://doi.org/10.1016/j.fertnstert.2015.09.007
42. European Society of Human Reproduction and Embryology. ART Fact Sheet. https://www.eshre.eu/Europe/Factsheets-and-infographics
43. Luke B, Brown MB, Wantman E, Baker VL, Doody KJ, Seifer DB, Spector LG. Risk of severe maternal morbidity by maternal fertility status: a US study in 8 states. Am J Obstet Gynecol. 2019 Feb;220(2):195.e1-195.e12. doi: 10.1016/j.ajog.2018.10.012. Epub 2018 Oct 12. PMID: 30321527; PMCID: PMC9758649. < https://www.ajog.org/article/S0002-9378(18)30894-9/fulltext?fbclid=IwAR0CdiERVQh3GJJVt4SGWoC2EZT_9UUrUbR66CAujxBNL10M3OWdKZhkZOI>.
44. Wu P, Sharma GV, Mehta LS, Chew-Graham CA, Lundberg GP, Nerenberg KA, Graham MM, Chappell LC, Kadam UT, Jordan KP, Mamas MA. In-Hospital Complications in Pregnancies Conceived by Assisted Reproductive Technology. J Am Heart Assoc. 2022 Mar;11(5):e022658. doi: 10.1161/JAHA.121.022658. Epub 2022 Feb 22. PMID: 35191320; PMCID: PMC9075081. https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/JAHA.121.022658
45. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6765033/
46. https://www.reproductivefacts.org/faqs/frequently-asked-questions-about-infertility/q06-is-in-vitro-fertilization-expensive/
47. https://www.evidentlycochrane.net/ivf-add-ons-the-latest-cochrane-evidence/
48. https://www.evidentlycochrane.net/ivf-add-ons-the-latest-cochrane-evidence/
49. https://cbc-network.org/2021/11/venus-rising-with-dr-joyce-harper-fertility-genetics-and-reproductive-science/
50. https://dukecenterforglobalreproductivehealth.org/2021/04/04/pre-implantation-genetic-diagnosis-and-testing/
51. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7936952/
52. https://cbc-network.org/2020/01/breaking-another-us-surrogate-mother-has-died-2/see also: https://cbc-network.org/2022/06/birth-of-a-baby-death-of-a-mother-a-secondhand-victim-of-surrogacy-speaks-out/
53. Alexander, J., and Levi, L. (2013). Journal of Neuro-Opthalmology. “Intracranial Hypertension in a Patient Preparing for Gestational Surrogacy With Leuprolide Acetate and Estrogen,” 33:307-318.
54. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(17)31941-6/pdf
55. https://www.fertstert.org/article/S0015-0282(17)31941-6/pdf
56. Kamphuis, E., Bhattacharya, S., van der Veen, F., and Mol, B.W.J., (2014). British Journal of Medicine. “Are We Overusing IVF?” http://www.bmj.com/content/348/bmj.g252.
57. https://www.wjgnet.com/2218-6220/full/v4/i4/102.htm
58. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4126251/#:~:text=Conclusion%3A%20Surrogacy%20pregnancy%20should%20be,to%2C%20during%20and%20following%20pregnancy.
59. Lahl, Jennifer; Fell, Kallie; Bassett, Kate; Broghammer, Frances H.; and Briggs, William M. (2022) "A Comparison of American Women's Experiences with Both Gestational Surrogate Pregnancies and Spontaneous Pregnancies," Dignity: A Journal of Analysis of Exploitation and Violence: Vol. 7: Iss. 3, Article1. https://doi.org/10.23860/dignity.2022.07.03.01
60. https://www.longdom.org/open-access/new-ethical-horizons-in-gestational-surrogacy-jfiv.1000109.pdf
61. Alexander A, Samlowski WE, Grossman D, Bruggers CS, Harris RM, et al. (2003) Metastatic melanoma in pregnancy: risk of transplacental metastases in the infant. J Clin Oncol 21: 2179-2186.
62. Isoda T, Ford AM, Tomizawa D, van Delft FW, De Castro DG, et al. (2009) Immunologically silent cancer clone transmission from mother to offspring. Proc Natl Acad Sci U S A 106: 17882-17885.
63. Klonisch T, Drouin R (2009) Fetal-maternal exchange of multipotent stem/ progenitor cells: microchimerism in diagnosis and disease. Trends Mol Med 15: 510-518.
64. Williams Z, Zepf D, Longtine J, Anchan R, Broadman B, et al. (2009) Foreign fetal cells persist in the maternal circulation. Fertil Steril 91: 2593-2595.
65. Kamper-Jørgensen M, Biggar RJ, Tjønneland A, Hjalgrim H, Kroman N, et al. (2012) Opposite effects of microchimerism on breast and colon cancer. Eur J Cancer 48: 2227-2235.
66. Lepez T, Vandewoestyne M, Deforce D (2012) Fetal microchimeric cells in blood and thyroid glands of women with an autoimmune thyroid disease. Chimerism 3: 21-23.
67. Williams Z, Zepf D, Longtine J, Anchan R, Broadman B, et al. (2009) Foreign fetal cells persist in the maternal circulation. Fertil Steril 91: 2593-2595.
68. https://www.longdom.org/open-access/new-ethical-horizons-in-gestational-surrogacy-jfiv.1000109.pdf
69. https://www.longdom.org/open-access/new-ethical-horizons-in-gestational-surrogacy-jfiv.1000109.pdf
70. Nelson JL (2012) The otherness of self: microchimerism in health and disease. Trends Immunol 33: 421-427.
71. Ahmari Tehran H, Tashi S, Mehran N, Eskandari N, Dadkhah Tehrani T. Emotional experiences in surrogate mothers: A qualitative study. Iran J Reprod Med. 2014 Jul;12(7):471-80. PMID: 25114669; PMCID: PMC4126251.
72. https://digitalcommons.uri.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1311&context=dignity
73. European Parliament Resolution on the Planned Trading of Human Egg Cells by Great Britain and Romania, B6-0205/2005.
74. https://www.thepublicdiscourse.com/2017/11/20390/
75. https://www.youtube.com/watch?v=QvQP7JSydMw
76. Smolin, David. Cumberland Law Review, 2019, The One Hundred Thousand Dollar Baby: The Ideological Roots of a New American Export. https://works.bepress.com/david_smolin/20/
77. von Wolff M, Haaf T. In Vitro Fertilization Technology and Child Health. Dtsch Arztebl Int. 2020 Jan 17;117(3):23-30. doi: 10.3238/arztebl.2020.0023. PMID: 32031509; PMCID: PMC7026576. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7026576/#:~:text=The%20risks%20of%20heart%20defects,but%20also%20on%20IVF%20itself.
78. https://www.healthline.com/health-news/children-born-via-ivf-face-higher-health-risks
79. American Journal of Obstetrics and Gynecology, “Are Children Born After Assisted Reproductive Technology at Increased Risk for Adverse Health Outcomes?” 2004. http://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/2004/06000/Are_Children_Born_After_Assisted_Reproductive.5.aspx.
80. Merritt, T.A., Goldstein, M., Philips, R., Peverini, R., Iwokoshi, J., Rodriguez, A., and Oshiro, B. (2014). Journal of Perin atology. “Impact of ART on pregnancies in California: an analysis of maternity outcomes and insights into the added burden of neonatal intensive care.” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24556981.
81. Gicquel, C., Gaston, V., and LeBouc, Y. (2003). American Journal of Human Genetics. “In Vitro Fertilization May Increase the Risk of Beckwith- Wiedemann Syndrome Related to the Abnormal Imprinting of the KCNQ1OT Gene.” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1180288/.
82. Wen, J., Jiang, J., Ding, C., Dai, J., Liu, Y., Xia, Y., Liu, J., and Hu, Z. (2012). Fertility and Sterility. “Birth defects in children conceived by in vitro fertilization and intracytoplasmic sperm injection: a meta-analysis.”
83. Soejima, H., and Higashimoto, K. (2013). Journal of Human Genetics. “Epigenetic and genetic alterations of the imprinting disorder Beckwith- Wiedemann syndrome and disorders. 58: 402-409
84. Schieve, L., Meikle, S., Ferre, C., Petersen, H., Jeng, G., and Wilcox, L. (2002). New England Journal of Medicine. “Low and Very Low Birth Weight in Infants Conceived with Use of Assisted Reproductive Technology,” 346:731-737. <http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa010806>.
85. Cavoretto, P., Candiani, M., Giorgione, V., Inversetti, A., Abu-Saba, M.M., Tiberio, F., Sigismondi, C. and Farina, A. (2018), Risk of spontaneous preterm birth in singleton pregnancies conceived after IVF/ICSI treatment: meta-analysis of cohort studies. Ultrasound Obstet Gynecol, 51: 43-53. https://doi.org/10.1002/uog.18930
86. https://doi.org/10.1016/j.fertnstert.2015.09.007
87. Hargreave M. Fertility Treatment and Childhood Cancer Risk. JAMA Netw Open. 2022;5(8):e2230162. doi:10.1001/jamanetworkopen.2022.30162 <https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2795805#:~:text=They%20found%20that%20children%20born,natural%20conception%20or%20parental%20subfertility.>
88. Merritt, T.A., Goldstein, M., Philips, R., Peverini, R., Iwokoshi, J., Rodriguez, A., and Oshiro, B. (2014). Journal of Perinatology. “Impact of ART on pregnancies in California: an analysis of maternity outcomes and insights into the added burden of neonatal intensive care.” http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24556981.
89. Cui L, Zhao M, Zhang Z, Zhou W, Lv J, Hu J, Ma J, Fang M, Yang L, Magnussen CG, Xi B, Chen ZJ. Assessment of Cardiovascular Health of Children Ages 6 to 10 Years Conceived by Assisted Reproductive Technology. JAMA Netw Open. 2021 Nov 1;4(11):e2132602. doi: 10.1001/jamanetworkopen.2021.32602. PMID: 34735014; PMCID: PMC8569486.
90. Hargreave M, Jensen A, Hansen MK, et al. Association Between Fertility Treatment and Cancer Risk in Children. JAMA. 2019;322(22):2203–2210. doi:10.1001/jama.2019.18037
91. https://www.scientificamerican.com/article/eugenic-legacy-nobel ivf/#: ~:text=Although%20there%20is%20nothing%20inherently, for%20any%20modern%20eugenic%20goal.
92. Hansen M, Kurinczuk J, Bower C, Webb S. The risk of major birth defects after intracy-toplasmic sperm injection and in vitro fertilization. N Engl J Med. 2002;346(10):725-30.
93. Liebaers I, Desmyttere S, Verpoest W, De Rycke M, Staessen C, Sermon K, et al. Report on a consecutive series of 581 children born after blastomere biopsy for preimplantation genetic diagnosis. Hum Reprod. 2010;25(1):275-82.
94. Luke B, Brown MB, Wantman E, Baker VL, Doody KJ, Seifer DB, Spector LG. Risk of severe maternal morbidity by maternal fertility status: a US study in 8 states. Am J Obstet Gynecol. 2019 Feb;220(2): 195.e1-195.e12. doi: 10.1016/j.ajog.2018.10.012. Epub 2018 Oct 12. PMID: 30321527; PMCID: PMC9758649. https://www.ajog.org/article/S0002-9378(18)308949/fulltext?fbclid=IwAR0CdiERVQh3GJJVt4SGWoC2EZT_9UUrUbR66CAujxBNL10M3OWdKZhkZOI>.
95. See AnonymousUs.org, an online story collective for real life testimonials for voluntary and involuntary participants of assisted reproduction, as well as the 2012 documentary Anonymous Father’s Day. http://www.anonymousfathersday.com
96. McGee, G., Brakman, S.V., and Gurmankin, A.D. (2001). Human Reproduction. “Gamete donation and anonymity: disclosure to child ren conceived with donor gametes should not be optional,”. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11574486
97. Frith, L., Sawyer, N., and Kramer, W. (2012). Reproductive BioMedicine. “Forming a family with sperm donation: a survey of 244 non-biological parents.” https://www.donorsiblingregistry.com/sites/default/files/images/docs/Non-Bio_Parent_Paper_DSR.pdf
98. https://19thnews.org/2022/06/colorado-abolish-anonymous-sperm-egg-donors-activist/#:~:text=Jared%20Polis%20signed%20the%20first,biological%20parents%20after%20turning%2018
99. https://donorsiblingregistry.com/blog/biology-and-birth-certificates-our-right-to-accuracy
100. https://donorsiblingregistry.com/blog/biology-and-birth-certificates-our-right-to-accuracy
101. https://www.lcc.mn.gov/lcs/meetings/07192016/Merritt_Study_on_Surrogate_Pregnancy.pdf
102. https://www.longdom.org/open-access/new-ethical-horizons-in-gestational-surrogacy-jfiv.1000109.pdf
103. Alexander A, Samlowski WE, Grossman D, Bruggers CS, Harris RM, et al. (2003) Metastatic melanoma in pregnancy: risk of transplacental metastases in the infant. J Clin Oncol 21: 2179-2186.
104. Isoda T, Ford AM, Tomizawa D, van Delft FW, De Castro DG, et al. (2009) Immunologically silent cancer clone transmission from mother to offspring. Proc Natl Acad Sci U S A 106: 17882-17885.
105. Golumbok, S., Blake, L., Casey, P., Roman, G., and Jadva, V. (2013). The Journal of Psychology and Psychiatry “Children born through reproductive donation: A longitudinal study of psychological studies, 54:6, pp 653-660.
106. https://www.legalizesurrogacywhynot.com/jessica-kern-story
107. New York State Task Force on Life and the Law. Surrogate Parenting: Analysis and Recommendations for Public Policy, 1988. <https://www.health.ny.gov/regulations/task_force/reports_publications/#surrogate_parent>.
108. https://www.legalizesurrogacywhynot.com/jessica-kern-story
109. Klein, R. (2017). Surrogacy: A human rights violation. s.n.
110. Isabelle Demeestere and others, Live birth after autograft of ovarian tissue cryopreserved during childhood, Human Reproduction, Volume 30, Issue 9, September 2015, Pages 2107–2109, https://doi.org/10.1093/humrep/dev128
111. Matthews SJ, Picton H, Ernst E, Andersen CY. Successful pregnancy in a woman previously suffering from β-thalassaemia following transplantation of ovarian tissue cryopreserved before puberty. Minerva Ginecol 2018;70:432-5. DOI: 10.23736/S0026-4784.18.04240-5
112. Kenny A. Rodriguez-Wallberg, Milan Milenkovic, Kiriaki Papaikonomou, Victoria Keros, Britt Gustafsson, Fotios Sergouniotis, Ida Wikander, Ronak Perot, Birgit Borgström, Per Ljungman, Gisela Barbany Vol. 106 No. 10 (2021): October 2021 https://doi.org/10.3324/haematol.2021.278828
113. Lewin, T. (2014, July 27). A Surrogacy Agency that Delivered Heartache. The New York Times. http://www.nytimes.com/2014/07/28/us/surrogacy-agency-planet-hospital-delivered-heartache.html
114. https://www.investopedia.com/how-much-does-ivf-cost-6503275#:~:text=Average%20Cost%20of%20IVF,-The%20American%20Society&text=A%20single%20IVF%20cycle—defined, Fertility%20in%20Newport%20Beach%2C%20Calif
115. https://thetech.com/2021/02/18/egg-donation-ad-editorial
116. Ziff, E. (2017), “The Mommy Deployment”: Military Spouses and Surrogacy in the United States. Sociol Forum, 32: 406-425. https://doi.org/10.1111/socf.12336
117. https://digitalcommons.uri.edu/dignity/vol7/iss3/1/
118. Alberta, H., Berry, R., and Levine, A. (2014). Journal of Law, Medicine and Ethics “Risk Disclosure and the Recruitment of Oo cyte Donors: Are Advertisors Telling the Full Story?”
119. https://cbc-network.org/2006/11/hurtling-toward-eugenics-again/
120. https://www.arcfertility.com/understanding-embryo-grading/#:~:text=All%20embryo%20grading%20systems%20are,perfect%20embryos%20that%20do%20not.
121. https://cbc-network.org/2006/11/hurtling-toward-eugenics-again/
122. https://thetech.com/2021/02/18/egg-donation-ad-editorial
123. https://cbc-network.org/2023/04/the-right-to-build-a-family-act-of-2022/
124. https://www.lcc.mn.gov/lcs/meetings/07192016/Merritt_Study_on_Surrogate_Pregnancy.pdf
125. https://www.lcc.mn.gov/lcs/meetings/07192016/Merritt_Study_on_Surrogate_Pregnancy.pdf
126. https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/JAHA.121.022658
127. https://www.lcc.mn.gov/lcs/meetings/07192016/Merritt_Study_on_Surrogate_Pregnancy.pdf